This day will never happen again

This day will never happen again
This day will never happen again

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

Ιδέες για ένα ιδανικό πρωινό.






Το πρωί είναι το πιο αισιόδοξο σημείο της μέρας.Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα με τα οποία μπορείς να εμπλουτίσεις τη μέρα σου, που θα σου φτιάξουν τη διάθεση και θα σε κάνουν να αντιμετωπίζεις διαφορετικά το πρωινό ξύπνημα που τόσο μισείς!






ΦΑΕ ΕΝΑ ΤΕΛΕΙΟ ΠΡΩΙΝΟ!


ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΚΑΙ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΣΟΥ ΧΟΡΕΥΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΦΥΣΙΚΑ!



ΚΑΝΕ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ, ΞΥΠΝΑΕΙ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΝΟΥ! ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΟ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.



ΠΗΓΑΙΝΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΠΑΤΟ, ΜΕ ΠΑΡΕΑ Ή ΧΩΡΙΣ. 



ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ONLINE ΚΑΙ ΣΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΤΑ ΣΑΛΙΑ




ΠΑΡΕ ΣΤΥΛΟ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΜΠΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΜΙΚΡΟΔΟΥΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΓΓΑΡΕΙΕΣ

.



ΚΡΑΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΟΡΤΙΣΤΕΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ.




ΕΚΦΡΑΣΟΥ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ, ΓΡΑΨΕ.




ΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΑ SOCIAL MEDIA ΤΟ ΠΡΩΙ, ΘΑ ΣΕ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

 


ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ, ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΛΟΙΠΗΣ ΗΜΕΡΑΣ.



ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ! ΜΕ ΜΕΤΡΟ ΟΜΩΣ, ΜΕΙΝΕ ΑΝΕΠΗΡΕΑΣΤΟΣ ΑΠΟ ΤΥΧΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΣΜΟΥΣ.





ΚΑΛΛΩΠΙΣΟΥ! ΤΟ ΠΡΩΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ, ΠΑΝΤΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.




ΧΑΜΟΓΕΛΑ! ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ







Ξύπνημα με τον ήλιο


Δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι που να μας εμπνέει περισσότερο να ξεκινήσουμε τη μέρα μας, από το φως του ήλιου. Ο τρόπος που επιλέγουμε να ζήσουμε την αρχή της ημέρας μας, όχι μόνο δείχνει τη γενικότερη στάση μας απέναντι στον εαυτό και τη ζωή μας, αλλά επιπλέον επηρεάζει τη διάθεση και την αποδοτικότητά μας εκείνη τη μέρα.
Δεν χρειάζεται να είσαι "πρωινός τύπος", χρειάζεται απλά να αφιερώσεις λίγο χρόνο εκτιμώντας τις ευεργετικές ιδιότητες ενός όμορφου πρωινού, μόνο έτσι θα αντιληφθείς τη διαφορά. Στην ουσία, πρόκειται για χρόνο που αφιερώνεις στον εαυτό σου και την ψυχική του υγεία. 
Είναι άπειρα τα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να ξεκινήσουμε αισιόδοξα και ενεργητικά τη μέρα μας, το σημαντικό πάντως είναι να κάνουμε τη σωστή επιλογή για τον εαυτό μας. Αν υπάρχουν πράγματα που σας βαραίνουν ή σας προβληματίζουν, το πρωί είναι η καλύτερη ώρα να τα λύσετε ή να τα διώξετε σιγά σιγά από μέσα σας. Γιατί το πρωί υπάρχει χρόνος και οι συνθήκες είναι κατάλληλες για να σκέφτεστε καθαρά αλλά και αισιόδοξα, φτάνει να το θέλετε.
Άλλωστε με το να βρίσκετε χρόνο για τον εαυτό σας το πρωί, τον βοηθάτε να προσαρμοστεί καλύτερα στην καθημερινότητά του και τον αποφορτίζετε από την αίσθηση της ρουτίνας που καμιά φορά φαίνεται να μας επιβάλλεται πείθοντάς μας ότι δεν έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας.
Γι' αυτό μη βυθίζεστε σε μια μέτρια καθημερινότητα που κοντεύει να σας πνίξει αλλά θυμίστε στον εαυτό σας ότι κάθε στιγμή της ημέρας σας είναι επιλογή και όχι αγγαρεία. 


Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Αδικαιολόγητες μελαγχολίες..

Είναι νύχτα κι όπως κάθε νύχτα που μένουμε μόνοι στο σπίτι αποφορτίζουμε την ενέργειά μας κι αφήνουμε να συναισθήματα μας να βγουν στην επιφάνεια και να μας επιβληθούν για μια ακόμα φορά. Το υποσυνείδητό μας λειτουργεί χωρίς την άδεια μας και μας αναγκάζει να ψάχνουμε τις αιτίες  γι' αυτά που φαίνεται να νιώθουμε χωρίς να 'μαστε και εντελώς σίγουροι.

Μια μελαγχολία με άγνωστη πηγή που δεν ξέρουμε αν μας πνίγει ή αν την προκαλούμε μόνοι μας λίγο πολύ. Πρόσωπα του παρελθόντος, καταστάσεις που μοιάζουν με εκκρεμότητες και η ανασφάλεια του μέλλοντος δημιουργούν έναν αβάσταχτο καημό που μας πηγαίνει πίσω αντι εμείς να παλεύουμε να προχωρήσουμε. Κι είναι κρίμα γιατί είναι μακρύς ο δρόμος που ονειρευόμαστε να διανύσουμε. Είναι σημαντικά αυτά τα βήματα κι αν δεν τα κάνουμε εμείς, δε θα μας κάνουνε ούτε αυτά, αυτό που θέλουμε να γίνουμε.

Είναι όλα τόσο εύκολα και τόσο δύσκολα τα κάνουμε εμείς με τις ανθρώπινες αδυναμίες μας. Τελικά όταν μένεις μόνος και συνειδητοποιείς ότι όλα εξαρτώνται από σένα, καταλαβαίνεις ότι η ευθύνη που φέρεις είναι βάρος. Και μάγκας θα 'σαι όταν αυτή την ευθύνη θα τη μετατρέψεις σε προταίρημα. Κι είναι δύσκολο να το κάνεις αυτό όταν δε σ'αγαπούν πιστεύω. Ή όταν έχεις φυλακισμένες σκέψεις μέσα σου που σε τραβάνε πίσω και σε στοιχειώνουν. Μα έτσι είναι η ζωή μάλλον. Πρέπει να μάθεις να τη ζεις και να την νικάς.

Σ'αγαπάω, Καληνύχτα

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

FLAMES

Offspring - The future is now

Αυτό είναι το τραγούδι της ημέρας. Οι παρακάτω στίχοι να σας εμπνεύσουν.

I AM ONE, BUT SPARKS TURN INTO FLAMES
THIS IS THE FUTURE, FUTURE IS NOW


SHOUTING PROGRESS IN SURVIVAL, TAKE ONE LAST LOOK AND SEE ME

tHis iS How i DisappeaR
Ναι γιατί αυτά είναι νοήματα που πρέπει να έχουμε κατά νου. Γιατί πρέπει να πατάμε στα πόδια μας. Να πατάτε στα πόδια σας. Να ξέρετε ποιοι είστε. Να πιστεύετε σε όσα θέλετε να κάνετε, σε όσα μπορείτε να κάνετε, για να τα κάνετε. Δε θέλει δύναμη, δε θέλει προνόμια, δε θέλει ομορφιά. Θέλει θέληση και πίστη στον εαυτό σας. Και ούτε ο ρεαλισμός χρειάζεται, ο ρεαλισμός πολλές φορές πέφτει έξω.

Κανείς δε θα σας στηρίξει καλύτερα από τον εαυτό σας. Να χτίσετε χαρακτήρα, να χτίσετε δύναμη εκεί μέσα, και πειθαρχία, και αυτογνωσία. Μη φοβάστε να νιώσετε και να κλάψετε, ο πόνος είναι αληθινός και την αλήθεια πρέπει να ακολουθούμε, την δική μας αλήθεια όμως. Όχι των άλλων, όχι την αλήθεια που μας δείχνουν, όχι αυτή που μας περιβάλλει, τη δικιά μας. Όσοι πλάσθηκαν απ' την κυνική πραγματικότητα ζουν μια κυνική ζωή. Όσοι πίστεψαν στο όνειρο, ζήσανε κάπου ψηλά. Κι αν δεν το κάνανε, αποπροσανατολίστηκαν απ' την αλήθεια τους.

Εξαφανιστείτε. Εξαφανιστείτε απ' ότι δε σας ευχαριστεί. Εξελιχτείτε με βάση τα δικά σας πρότυπα. Ζήστε με βάση αυτά. Γίνετε αυτό το κάτι παραπάνω που θαυμάζετε. Πατήστε.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΑΣ

Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

Κάποιοι τη νύχτα πονούν και αναλογίζονται..

Λένε οτι ο πόνος τα γκρεμίζει όλα.. εγώ λέω ότι ο πόνος χτίζει. Χτίζει τείχη. Αυτά που χρειαζόμαστε για να μην ξαναπάθουμε τα ίδια. Αυτά που χτίστηκαν για όσους δεν άξιζαν, κι αυτά που παλεύουν να σκαρφαλώσουν όσοι αξίζουν κάτι παραπάνω. Δικό μας το λάθος, αλλά κάπως πρέπει κι εμείς οι συναισθηματικοί να προστατέψουμε τον εαυτό μας. Κι ας καίγεται η καρδιά μας να νικήσει ο ρομαντισμός. Κι ας ελπίζουμε κατα βάθος να ακούσουμε αυτό το τηλέφωνο να χτυπάει. Το αληθινό ερώτημα είναι.. είναι αυτός που θέλουμε διατεθειμένος να σκαρφαλώσει αυτά τα τείχη ή θα αποχωρήσει αντικρίζοντάς τα?

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

Ποια ήταν η τελευταία φορά που ήσουν διαφορετικός;

Αν το σκεφτεί κανείς υπάρχουν πολλά πράγματα που μοιράζονται οι άνθρωποι. Πολλές φορές νιώθουμε τα ίδια συναισθήματα, κάνουμε παρόμοιες σκέψεις, λέμε τα ίδια πράγματα. Στο βάθος κάθε ατόμου όμως, κατοικεί η διαφορετικότητά του,, μια ηλιαχτίδα που παίρνει και χάνει ένταση από το ίδιο το άτομο. Το να διαφέρεις, δεν είναι επιλογή, είναι αποτέλεσμα. Είναι αποτέλεσμα αναζήτησης της αλήθειας, ένας παράλληλος δρόμος της αναζήτησης και της σύνθεσης του εαυτού μας. Υπάρχουν οι άνθρωποι που θέλουν να διαφέρουν και επιλέγουν να διαφέρουν, όμως το να ντύνεσαι συνειδητά με μια σκόπιμη μεταμφίεση δε σε κάνει διαφορετικό, σε κάνει επιφανειακό. Έτσι δε διαφέρεις, έτσι πνίγεις την αλήθεια σου.

Και πράγματι, είναι δύσκολο ο άνθρωπος να δει  μέσα του και να αντικρίσει κατάματα την αλήθεια του. Βλέπετε, το κυνήγι του εαυτού μας είναι μακρύ κι επίπονο. Κι αυτό γιατί απαιτεί όχι μόνο ειλικρίνεια, αλλά και αδιαφορία απέναντι στις κενές κοινωνικές επιταγές του σήμερα και αντίσταση σε επιφανειακά πρότυπα. Μεγάλη παγίδα η επιθυμία του ανθρώπου να γίνει αρεστός, να ξεχωρίσει ανάμεσα στο πλήθος και να αποκτήσει οπαδούς. Καμιά γοητεία όμως δε μπορεί να νικήσει τη γοητεία ενός ατόμου που έχει ενστερνιστεί τη διαφορετικότητά του. Μια διαφορετικότητα ανεξάρτητη από τους νόμους της κοινωνίας και τις καθημερινές συναναστροφές. Μια διαφορετικότητα που πηγάζει και αναζωπυρώνεται από μέσα του, δε συντίθεται, δεν υιοθετείται, απλώς ξετυλίγεται, ζωντανεύει και σημαίνει αλήθεια.

Πριν επιλέξεις ποιο δρόμο θα πάρεις απλά ρώτα τον εαυτό σου: πόσο αληθινός θες να είσαι; 

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Instagram: Η χαρά του #σέλφι_μάνιακ

Εδώ και τέσσερις πέντε μήνες το κινητό μου ήταν ένα από αυτά τα παλιά ΝΟΚΙΑ που είναι σκυλιά και δεν παθαίνουν τίποτα ακόμα κι αν τα πετάξεις κάτω γιατί έχεις νεύρα και γιατί είσαι ψυχοπαθής, και γιατί ως diva δεν μπορείς να ξεσπάσεις σε ένα απλό μαξιλάρι. Θες να γίνει ζημιά για να κάνεις αίσθηση.

Μια αγαπητή μου φίλη λοιπόν, μου έδωσε ένα αρκετά εκσυγχρονισμένο κινητό και τελικά μου είχε λείψει το κινητό με 3G και κάμερα, ακόμα κι αν η απουσία του δεν ήταν ιδιαίτερα αισθητή. Αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω και εγώ Instagram όπως όλες μου οι φίλες γιατί η αλήθεια είναι ότι μ' αρέσουν πάρα πολύ οι φωτογραφίες κάθε λογής και το Instagram μου θύμιζε vlogging και επικοινωνία. Γι' αυτό έκανα και εγώ το λογαριασμό μου σαν μαζοποιημένη έφηβη.

Έχω να πω ότι μου αρέσε πάρα πολύ η πρώτη μου επαφή με το Instagram, πολύ πιο επίκαιρο και μοντέρνο απ' ότι τα άλλα μέσα. Ακολούθησα και τη Rihanna, αμέ! (Πόσο κούκλα αυτή η κοπέλα..)
Ωστόσο δεν αγνοώ ΤΗΝ ΠΟΖΕΡΙΑΑΑΑΑ που υπάρχει εκεί μέσα.
Όλοι είμαστε ποζέρια όμως... με τον δικό μας τρόπο!

Ωστόσο έχω να πω ότι το βασικό χαρακτηριστικό του Instagram είναι ότι μπορείς να είσαι όσο πόζερος θες, να βγάλεις όσες σέλφιες θες, να ανεβάσεις φωτογραφία τι τρως και τι πίνεις και ΑΚΟΜΑ δε θα σε κατακρίνει κανείς γιατί αυτό είναι το νόημα αυτού του κοινωνικού δικτύου!

Για να μη μιλήσω για το πόσο ευκολότερα γίνεσαι δημοφιλής ή παιρνεις likes.                                                                                                                      likes!
                                                                                                     likes!                          likes!
                                                                                                                      likes!
                                                                                                         likes!                              likes!

Γι'αυτό και είναι τόσο δημοφιλές το Instagram, γιατί έχουμε ξεφύγει από τα όρια αυτοπροβολής του facebook και χρειαζόμαστε έναν χώρο πιο ανοιχτό στην έκφραση της αυταρέσκειάς μας.
Sad but true!

Ωστόσο δε θα κατακρίνω κανένα γιατί πιστεύω πως όλοι έχουμε κοινά χαρακτηριστικά και απλώς κάποιοι το φωνάζουν ενώ άλλοι όχι. Έχουμε κράξει πολύ τα κοινωνικά δίκτυα και δεν ξεκολλάμε από πάνω τους. Ίσως θα 'πρεπε να αφήσουμε τον καθένα να κάνει ό,τι θέλει κι αντί να τον βλέπουμε επιφανειακά και να τον κράξουμε, να πούμε ότι απλώς είναι διαφορετικός από εμάς για τον χ ψ λόγο! Και η διαφορετικότητα είναι καλή!!




ΥΓ-> Καλή Εξεταστική!!

Τα φιλιά μου

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Come back

Ναι, έχω λείψει αρκετό καιρό από το blogger και η αλήθεια είναι οτι πολλές φορές σκέφτομαι να ανεβάσω κάποιο άρθρο, όμως δεν έχω τι να γράψω. Και αυτό είναι κατι που με στενοχωρεί γιατί ως άτομο που σπουδάζει δημοσιογραφία θα έπρεπε να μου βγαίνει συνεχώς να γράφω. Ίσως είμαι πολύ απασχολημένη με πράγματα που δε σηκώνουν ενδιαφέροντα σχολιασμό. Από την άλλη το ενδιαφέρον προέρχεται από τον ίδιο σχολιασμό και όχι από το αντικείμενο του..

Γενικά αυτό που παρατηρώ ήδη κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με τη σχολή μου, τις εξετάσεις μου, με άτομα απο αυτή κλπ, είναι ο ανταγωνισμός. Για μένα ο καθένας πρέπει να κοιτάει τον εαυτό του και να μην ασχολείται με άλλους, πόσο μάλλον να τους βλέπει ανταγωνιστικά. Και δε βλέπω κανέναν ανταγωνιστικά, αλλά με αγχώνει η δραστηριοποίηση κάποιων ατόμων. Βλέπω ότι ήδη κάποιοι κάνουν τα πρώτα τους βήματα και ανησυχώ μήπως μένω υπερβολικά αδρανής για αυτό που θα έπρεπε να κάνω. Γιατί δεν είμαι σε μια σχολή νομικής ή φιλολογίας, που τα πράγματα αρχίζουν μετά το πτυχίο. Είμαι σε σχολή δημοσιογραφίας που τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.

Το χαρμόσυνο είναι πως με την έλευση της εξεταστικής έκανε την εμφάνισή του και μια καινούρια πτυχή του εαυτού μου, που άφησε τα πάντα στην άκρη και κάθισε να διαβάσει ώρες ατέλειωτες.
Άλλο βέβαια που τα θέματα στο πρώτο μάθημα που έδωσα ήταν για ^%$&#(@^ (όλοι καταλαβαμε)

Επειδή ένιωσα λίγες ενοχές για την μακροχρόνια αποχή μου από το blogger, μιας και ένας από τους στόχους του '15 ( καλή χρονιά!) ήταν να γράφω περισσότερο, είπα να δώσω κάποια σημάδια ζωής σε αυτά τα λίγα άτομα τα οποία ευθύνονται για τις αραιές και πολύτιμες προβολές του blog μου.



Θα τα πούμε σύντομα!!
Adieu