Είμαι κουρασμένη. Τα πόδια μου με πεθαίνουν, κυρίως οι φτέρνες μου βασικά. Αυτά παθαίνεις όταν δουλεύεις σε μια τεράστια καφετέρια επί 8 ώρες! Και για μένα που δε βάζω κώλο κάτω είναι ακόμα πιο επώδυνο. Γυρνώντας σπίτι ψάχνω λίγη ηρεμία στη μουσική και ενοχλώ στο chat όποια φίλη μου δεν έχει ακόμα κοιμηθεί. Καμία στην προκειμένη περίπτωση. Όλες κοιμούνται σαν βόδια τέτοια ώρα. Ότι αύριο εγώ πρέπει να ξυπνήσω ας πούμε να διαβάσω για την εξεταστική που ξεκινάει σε μια βδομάδα...(ναι, έχω αργήσει κιόλας). Αλλά πώς να κάνω κι αλλιώς που κάθε τρία λεπτά βλέπω και μία δημοσίευση στην ηλεκτρονική ομάδα του τμήματος μου που έχουνε μαζευτεί όλοι και ρωτάνε για ύλες, για εργασίες, για εξετάσεις και για πράσινα άλογα γενικά και σκοτίζομαι. Σκέφτομαι "είμαι η μόνη που έχει μείνει τόσο πίσω?" Και αν δεν είμαι η μόνη, εγώ, που έχω και high expectations απ΄τη ζωή μου μη χέσω, πώς θα ξεχωρίσω αργότερα σε έναν τόσο δύσκολο χώρο αν δεν ξεκινήσω από τα ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ (και τα πιο εύκολα αν το σκεφτεί κανείς) όπως το να διαβάσω και το να αριστεύσω? Αυτά λοιπόν είναι που σκέφτομαι τις νύχτες.. και τις μέρες κοιμάμαι..και τα απογεύματα δουλεύω... και τις νύχτες πάλι τα ίδια. Το ελληνικό DNA θα φταίει.. γκρίνια γκρίνια αλλά από πράξεις τίποτα!
ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΚΑΡΙΟΛΑ, Ο ΜΠΑΟΚ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Καλωσόρισες.
Στην εξεταστικη τα θεματα ειναι βατα, οποιος εχει διαβασει περναει. Οποιος δε διαβαζει, κλαιγεται στον καθηγητη και τον περναει στη ζουλα.
ΑπάντησηΔιαγραφή5 και να καιει.!
Καλως ηρθες!
Τι ζεστά καλωσορίσματα είναι αυτά! Κι εγώ νόμιζα ότι θα περάσει το λιγότερο μήνας για να με διαβαστεί κάτι απ΄όσα γράφω. Καλώς σας βρήκα λοιπόν! Thank u for visiting!
ΑπάντησηΔιαγραφή