Κάποιοι τη νύχτα πονούν και αναλογίζονται..

Λένε οτι ο πόνος τα γκρεμίζει όλα.. εγώ λέω ότι ο πόνος χτίζει. Χτίζει τείχη. Αυτά που χρειαζόμαστε για να μην ξαναπάθουμε τα ίδια. Αυτά που χτίστηκαν για όσους δεν άξιζαν, κι αυτά που παλεύουν να σκαρφαλώσουν όσοι αξίζουν κάτι παραπάνω. Δικό μας το λάθος, αλλά κάπως πρέπει κι εμείς οι συναισθηματικοί να προστατέψουμε τον εαυτό μας. Κι ας καίγεται η καρδιά μας να νικήσει ο ρομαντισμός. Κι ας ελπίζουμε κατα βάθος να ακούσουμε αυτό το τηλέφωνο να χτυπάει. Το αληθινό ερώτημα είναι.. είναι αυτός που θέλουμε διατεθειμένος να σκαρφαλώσει αυτά τα τείχη ή θα αποχωρήσει αντικρίζοντάς τα?