Τρομακτικό ή λυτρωτικό;

Πριν λίγο κατάφερα με μια ασυναίσθητη κίνηση να χύσω όλον τον καφέ πάνω στο γραφείο μου. Το γραφείο εκείνη τη στιγμή είχε πάνω, laptop, τετράδια, βιβλία, φυλλάδια με τις εργασίες μου ευτυχώς κάποια σε διαφάνειες... ένα θεατρικό έργο σε φωτοτυπίες που χρειάζομαι καθημερινά... δυστυχώς όχι σε διαφάνεια... Τα αντανακλαστικά μου φυσικά που είναι πάντα σε ετοιμότητα κατάφεραν μέσα στην ταχύτητα του ατυχές συμβάντος να στρέψουν την σωτήρια προσοχή τους προς το laptop και ναι να το σώσουν! Είχαμε όμως κάποιες παράπλευρες απώλειες με τα έντυπα. Δεν έχει σημασία αυτό όμως, αυτό που έχει σημασία είναι ό,τι έπεται.

Σας έχει τύχει ποτέ να κάνετε κάποια ζημιά και ξαφνικά να αισθανθείτε ενοχές; Να αισθανθείτε ότι αυτή η ζημιά είναι αποτέλεσμα κάποιας χρόνιας συνήθειας σας που σας κάνει ελαττωματικούς και αν δεν την είχατε δεν θα είχε συμβεί όλο αυτό το κακό!! Σαν πραγματικά να υπάρχει κάποια άλλη, βαθύτερη αιτία από την απλή απροσεξία, που ευθύνεται για αυτή την παραλίγο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ζημιά (γιατί πραγματικά καμία όρεξη δεν είχα να χάσω το laptop μου που μετά βίας τα βγάζει πέρα) και που αμέσως πρέπει να αποβάλλετε και να καταπολεμήσετε!

Στην δική μου περίπτωση λοιπόν, εκτός από μια απλή απροσεξία που ομολογώ ποτέ ξανά δεν μου 'χει συμβεί γιατί καθόλου άγαρμπη δεν είμαι και επίσης έχω συνηθίσει να πίνω καφέ στο γραφείο, η βαθύτερη αιτία με την οποία βάλθηκα να κάνω τον εαυτό μου να παλέψει ήταν η πρωινή καθίζηση που τόσο αγαπώ. Λατρεύω το πρωί να έχω αργούς ρυθμούς, μιας και όλα μου τα μαθήματα ξεκινούν μεσημέρι και τελειώνουν βράδυ. Ωστόσο, καταβάθος ξέρω ότι μια χαρά μπορώ να βρω πραγματάκια να κάνω που αντί να τα καθυστερώ θα έπρεπε να τα ξεπετάω σαν υπερδραστήρια 25χρονη (κρίση) που επιθυμώ να είμαι. 

Λοιπόν, εκείνη τη στιγμή που συνέβη αυτή η απροσεξία, έβλεπα μια youtuber. (guilty) Don't judge please. We all have guilty pleasures. Και η δική μου δεν είναι η τρασίλα της ελληνικής τηλεόρασης. Εμένα μου αρέσει πολύ το πρωί πριν ξεκινήσω την δική μου μέρα να παρακολουθώ youtubers που κάνουν vlogging, ανθρώπινες επιτομές του καπιταλισμού δηλαδή (όχι όλες). Ομολογώ ότι αυτή η κατάσταση με είχε κουράσει καιρό, παρατηρούσα ότι είχε αρχίσει να μου κλωτσάει η μία μετά την άλλη που πραγματικά δεν είχε τίποτα να πει κι όμως όλο μιλούσε, που έλεγε busy day και εννοούσε την βόλτα στα target και το μανικιούρ, λίγο κάτι, λίγο κάτι μέσα μου έλεγε "Φίλτατη...why?". (Είναι καλές κοπέλες όμως δεν κράζω) Ένα άλλο μου κομμάτι όμως είχε ανάγκη να "πάρει μάτι" τις βόλτες στη Νέα Υόρκη, τους καφέδες που δεν έχουμε εδώ, τα καινούρια φούτερ της ξανθιάς στο υπέροχο σπίτι που μόλις αγόρασε. (είπαμε.. guilty pleasure!) Αφήστε που είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι γιατί οκ πάντα το 'ξερα, αλλά έβλεπα ότι οι κοπέλες αυτές πνίγονται τόσο στο να έχουν μια τέλεια επιφάνεια στη ζωή του που δυστυχώς το social anxiety, anxiety, stress μπλα μπλα, υπάρχει σαν θέμα συζήτησης στα κανάλια ολωνών. Εννοώ ότι, ο ίδιος ο τρόπος ζωής τους και η δουλειά τους τους οδηγεί σε αυτό και εμένα ΦΥΣΙΚΑ αυτό δεν με αφορούσε. Με αφορούσε ακριβώς το αντίθετο. Απλώς επειδή κάποτε ως εξερευνητής της βαθύτερης ουσίας, δεν τα πήγαινα καθόλου καλά με την επιφάνεια, πάντοτε είχα το άχτι να μάθω για όλα αυτά. Για κάποιο λόγο λοιπόν, είχα την πεποίθηση ότι θα αποτελούσε κάποια πηγή έμπνευσης όταν πατούσα "subscribe" και κάπως έτσι κατέληξα σε λίγα χρόνια να έχω περίπου 150 συνδρομές σε τέτοια κανάλια. Μέσα στη δική μου μιζέρια λοιπόν, παρακολουθούσα και παρακολουθούσα φάση μισή ώρα τη μέρα, άλλες μέρες καθόλου, άλλες μέρες περισσότερο, εξαρτάται! Και είχε αρχίσει ήδη να μου κλωτσάει όλο αυτό κάποιες στιγμές αλλά από την άλλη κάποια υλικά από αυτά που εξέθεταν, σκεφτόμουν πως όντως θα μπορούσαν να μου φανούν χρήσιμα.

Ε και μετά χύθηκε ο καφές.
Και η ενοχή βγήκε στη φόρα.
Και σκέφτομαι ότι δεν έχουνε καμία δουλειά στη ζωή μου οι αργόσχολες που παρακολουθώ και να που έγινα και εγώ αργόσχολη μαζί τους και που αυτή η καθίζηση ευθύνεται για την απροσεξία μου.
(Μεταξύ μας, ίσως έψαχνα και μια αφορμή για να κάνω το μεγάλο βήμα)
Και το μεγάλο βήμα έγινε

Άρχισα να σβήνω
να κάνω unsubscribe από όλες αυτές τις τοξικές εργάτριες του youtube, που μια χαρά περνάνε γιατί εκείνες βγάζουν 5000 δολάρια το λιγότερο επειδή ανεβάζουν κάθε μέρα ποια πούδρα φοράνε, αλλά εγώ δεν θα βγάλω ούτε 50 ευρώ το μήνα εάν δεν αρχίσω να πετάω και να κρατάω αυτά που πρέπει στη ζωή μου. Και κάπου εδώ καταλήγω στο ότι, κάθε μέρα, ακόμα και αυτά που κάνουμε ασυναίσθητα, γίνονται μια συνήθεια και οι συνήθειες θέλουμε δε θέλουμε, είναι αυτές που καθορίζουν το ποιοι είμαστε. Αυτή η ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα γελοίο παράδειγμα για να πω ότι πραγματικά πιστεύω πως κάθε μέρα καλούμαστε να επιλέξουμε τι θα καλλιεργήσουμε από τον εαυτό μας, τι θα αλλάξουμε και τι θα κρατήσουμε. Σίγουρα οι συνθήκες γύρω μας, μας επηρεάζουν καθοριστικά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είμαστε έρμαια της ζωής. Ίσα ίσα, η συνειδητοποίηση της θέσης μας μέσα στις συνθήκες είναι απελευθερωτική (ή τρομακτική;), γιατί μόλις συμβεί, τότε καταλαβαίνουμε ποιες είναι και οι επιλογές που έχουμε. Ποιες επιλογές ακολουθούμε...και πού μας πηγαίνουν. Δεν είναι εύκολο να αποδεχτείς ότι  λίγα πράγματα είναι στ' αλήθεια αδύνατα, και πολλά περισσότερα δυνατά από αυτά που θα θέλαμε στη ζωή μας. Είμαστε οι οδηγοί της ευτυχίας μας και οι υπαίτιοι για την δυστυχία μας. Και ακόμα και πολύ μικρές επιλογές, μας διαμορφώνουν. 

Τρομακτικό; Ή λυτρωτικό; 

ΥΓ: Το καλό απ' όλα αυτά είναι ότι όλο μου το δωμάτιο μυρίζει Γαλλικό καραμέλα <3 

Τα φιλιά μου,
Καλ

Γιατί γράφουμε; 

Για να επιβεβαιώσουμε κάποια διανοητική κατάκτηση; Για να κάνουμε την βαθιά μας υποκειμενικότητα, κομμάτι της αντικειμενικής πραγματικότητας; Για να απελευθερώσουμε κάποιο συναίσθημα εκθέτοντάς το; Μόνη μου αναρωτιέμαι τώρα εγώ... γιατί η ερώτηση αυτή είναι από μόνη της ηλίθια και πολύ γενική για να απαντηθεί τόσο συγκεκριμένα και για ταυτόχρονα να αφορά τους πάντες. Απλώς από κάπου πρέπει να ξαναπιάσω αυτό το νήμα. Παλαιότερα, άκουγα την ανάγκη μου περισσότερο, και έγραφα, χωρίς να με ενδιαφέρει τόσο ποιος θα το διαβάσει, αν θα το διαβάσει, αν θα βρει κάτι σε αυτό. Ήταν ξεκάθαρα για την προσωπική μου έκφραση και ενασχόληση. Τώρα όμως, νιώθω πολύ εύκολα χαζή όταν γράφω. Δεν ξέρω αν μολύνθηκα από κάποια επικριτική ψυχαναγκαστική φωνούλα που με γεμίζει συστολές (η γνωστή μαϊμού είναι αυτή), ή εάν αναγνωρίζω στον εαυτό μου κάποια ευθύνη του τι εκθέτει ΕΞΩ στον κόσμο, κι ας το διαβάζουν 2 άτομα. Κάτι πρέπει να λες. Κάτι που να αφορά... όχι; Νιώθω μια απέραντη άγνοια που με τρομάζει και μια επίγνωση της άγνοιας που με κάνει να θεωρώ σχεδόν άχρηστο να εκθέσω τη σκέψη μου ενώ είναι κάτι που απλώς θέλει κι άλλη επεξεργασία. Ίσως από την άλλη για να γράφεις, πρέπει και εσύ ο ίδιος να έχεις κάτι να πεις. Οτιδήποτε και οπουδήποτε. Σε ό,τι φάση εξέλιξης και να είναι. Ίσως απλά να μην ήθελα, να μην είχα, κάτι να πω. Σε εμένα, ή στους άλλους.

Πώς καταλαβαίνεις...

Αλήθεια.
Μια αστεία λέξη.
Κι όμως πόσο δυσεύρετη την κάνουμε πολλές φορές για τον εαυτό μας.

Γι' αυτά που αισθάνεται η ψυχή, η σκέψη πολλές φορές δεν έχει λόγια. Η φαντασία όμως, το όνειρο, μας λέει πάντα την αλήθεια, γιατί πηγάζει από κάτι βαθύ που ευτυχώς μένει απροσπέλαστο σε εμάς.

Να κρίνεις τους ανθρώπους από αυτό που σε κάνουν να αισθάνεσαι. Να κρίνεις και τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο.

Η αλήθεια πράγματι πονάει. Μα κρύβει μέσα της λύτρωση. Γιατί η ψυχή σου εγκαθίσταται και προσανατολίζεται μόνη της, χωρίς τη γαμημένη σου σκέψη. Δε σε χρειάζεται, εσύ πρέπει απλά να την ακολουθείς, όπως και όλα τα πράγματα που η αλήθεια τους σε ξεπερνά.

Ήξερα γιατί φοβάμαι τον εαυτό μου. Και δε θα πάψω να τον φοβάμαι ποτέ. Οποιοδήποτε προϊόν σκέψης επιβάλλεται χωρίς να είναι έτοιμη η ψυχή, την σκοτώνει, τη σαπίζει, την καλύπτει. Μα και όταν η ψυχή γίνει άκριτη ως προς τον εαυτό της, και άπληστη, μένει εύκολα ανευχαρίστητη.

Να είσαι ευαίσθητος ως προς τον εαυτό σου. Είμαστε πλάσματα που εύκολα ανθίζουν και μαραίνονται. Δεν υπάρχει κάτι λάθος σε όσα νιώθουμε, το λάθος ξεκίνησε όταν θυσιάσαμε την αλήθεια, και πήρε σβάρνα τις αποφάσεις μας, κι αυτές μαζί τους, εμάς.

Γύρνα πίσω.
Κοίταξε γύρω.
Και τότε πήγαινε εκεί που θέλεις.

Και ποτέ, μα ποτέ μην υποτιμάς τον εαυτό σου. Είσαι ήδη, όλα οσα θα χρειαστεί ποτέ να γίνεις. Απλά δε σ' ακούς.

Πράγματα που ένιωσα στο πετσί μου τους τελευταίους μήνες...

Δεν ξέρουμε. Νομίζουμε πως ξέρουμε. Κι όλα τα κλισέ λέγονται και ξαναλέγονται επειδή θα ισχύουν πάντα κι επειδή παρ' όλα αυτά ακόμα να γίνουν δεδομένα. Επομένως, όσο προφανή και να σας φανούν τα παρακάτω...έχω να σας πω ότι και για μένα υπήρξαν κάποτε και πως κανένα από αυτά δεν είναι το ίδιο στην πράξη.

Η ζωη είναι δύσκολη, άδικη και δεν χρωστάει σε κανέναν. 
Δυστυχώς όσα ονειρεύεσαι δεν έρχονται ουρανοκατέβατα, όσο και να τα θέλεις. Πρέπει να προσπαθείς. Και όταν μιλώ για προσπάθεια, εννοώ να ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Ξεπερνάω τον εαυτό μου σημαίνει κάνω πράγματα που δε θα έκανα αν ήμουν εγώ. Αντιθέτως, κάνω πράγματα που φοβάμαι, που αμφισβητώ, που είναι πέρα απ' τους ορίζοντες που έχω επιβάλλει στον εαυτό μου. Ξεπερνάω τον εαυτό μου σημαίνει αναθεωρώ το ποιος είμαι και το χτίζω απ' την αρχή.
Το να κλείνεσαι πού και πού στον εαυτό σου κάνει καλό.
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να σκέφτεται. Αν δεν περισυλλογίζεται, δεν έχει την ίδια εξέλιξη. Υπάρχουν φορές που η ρουτίνα, οι καθημερινές συναναστροφές, το περιβάλλον μας και οι επιρροές που μας ασκεί, μας απορροφούν και μας κάνουν να "ξεφεύγουμε από τον εαυτό μας". Ξεχνάμε αυτά που θέλουμε πραγματικά απ' τη ζωή μας και αναλώνουμε την ενέργειά μας σε πράγματα που δε μας προχωρούν. Όταν ξεκουραστούμε απ' όλα αυτά, πρέπει να συλλέξουμε μερικά καύσιμα και να θυμηθούμε αυτά που ονειρεύομαστε για τον εαυτό μας και κατά πόσο η ζωή που κάνουμε τείνει να μας οδηγεί προς αυτά. 

Το ότι κάποιος δεν κάνει τις ίδιες επιλογές με εσένα, δε σημαίνει ότι κάνει λάθος επιλογές.Το τι επιλογές κάνει ο καθένας στη ζωή του, είναι καθαρά δικό του ζήτημα. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, δεν ευτυχούν με τα ίδια πράγματα και δε σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Έχουν άλλο συναισθηματικό κόσμο, έχουν άλλη οπτική και διαφορετικά ερεθίσματα. Δεν υπάρχει λόγος να αναλώνεσαι στην κριτική, κυρίως επειδή δε σου πέφτει λόγος. Λένε ότι όταν έχουμε πρόβλημα με τους άλλους, στην πραγματικότητα έχουμε πρόβλημα με τον εαυτό μας.. (Μήπως να το κοιτάξεις; ) Και μην υποτιμάς κανέναν... γιατί ακόμα κι αυτοί που θεωρείς "κατώτεροι" από σένα, μπορεί μια μέρα να έχουν καταφέρει όσα εσύ δε θα μπορέσεις ποτέ.. απλά από τύχη! (Συμβαίνουν κι αυτά...)

Τα social media μπορούν να σου κάνουν πολύ περισσότερο κακό απ' αυτό που νομίζειςΑυτό δε θα το σχολιάσω... Ας το σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του..(άμα θέλει)

10 συμβουλές από τον Τ. Μπουκόφσκι για μια καλή ζωή

Αναρωτιέστε ποιά είναι τα πράγματα που θα σας βοηθήσουν για να ζήσετε μία τρομερή ζωή και ακόμα τα ψάχνετε;

Η καλύτερη πηγή είναι ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, ο Αμερικανός συγγραφέας, ποιητής και μυθιστοριογράφος, που μοιράστηκε τις «αφιλτράριστες» απόψεις του για τα πάντα, από την τέχνη μέχρι το θάνατο. Απολαύστε τη σοφία του μέσα από τις πολύτιμες συμβουλές του, μέσα από γνωστά αποσπάσματα.

1. Μην συμβιβάζεστε

«Ηθελα όλο τον κόσμο ή τίποτα».

Δεν θα έπρεπε να συμβιβάζεστε με τίποτα λιγότερο από αυτό που απολύτως αξίζετε ή επιθυμείτε. Προσπαθήστε για το καλύτερο και μην δέχεστε τίποτα άλλο εκτός από αυτό που θα σας ικανοποιήσει πλήρως. Δεν έχει αξία να παρατήσετε τους στόχους σας απλά και μόνο για να συμβιβαστείτε για κάτι λιγότερο που θα σας αφήσει να εύχεστε για κάτι περισσότερο και να ζείτε μέσα στη θλίψη.

2. Αγαπήστε τον εαυτό σας

«Ποτέ δεν γνώρισα κανέναν άλλο άνδρα, ο οποίος θα προτιμούσα να είμαι. Και ακόμα και αν αυτό είναι μια αυταπάτη, είναι μια τυχερή αυταπάτη».

Κανείς δεν είναι τέλειος, αυτό είναι σίγουρο, αλλά δεν υπάρχει λόγος να τυραννάτε τον εαυτό σας για αυτό το λόγο. Σταματήστε να κριτικάρετε το κάθε τι στον εαυτό σας, κάθε τι που θα μπορούσατε να αλλάξετε και δείξτε στον εαυτό σας λίγη αγάπη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθείτε για αυτοβελτίωση, αλλά απλά γίνετε ο μεγαλύτερος θαυμαστής του εαυτού σας, ό,τι και αν συμβαίνει.

3. Ζήστε τη ζωή στο έπακρο

«Αυτό που είναι τρομερό, δεν είναι ο θάνατος αλλά οι ζωές που οι άνθρωποι ζουν ή δεν ζουν μέχρι να πεθάνουν» - «Μερικοί άνθρωποι δεν τρελαίνονται ποτέ. Πραγματικά τι απαίσιες ζωές θα πρέπει να ζουν».

Θέλετε να κάνετε ελεύθερη πτώση αλλά δεν το έχετε κάνει ποτέ; Κάντε το βήμα. Θέλετε να πάρετε πτυχίο στην ιστορία της τέχνης αλλά δεν ξέρετε σε τι θα σας χρησίμευε; Είναι καιρός να γραφτείτε. Εχετε μόνο μια ζωή, οπότε καλύτερα να τη ζήσετε στο έπακρο , τώρα αμέσως. Γιατί να περιμένετε για αργότερα;

4. Μην φοβάστε τον πόνο, χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσατε να βιώσετε την ευτυχία.

«Πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές, πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις»

Πόνος, θλίψη, θυμός, άγχος – αρνητικά αισθήματα σαν και αυτά μπορεί να είναι επίπονα μερικές φορές. Όμως, δεν μπορείς να εκτιμήσεις πλήρως τα καλά συναισθήματα που έχει να σου προσφέρει η ζωή χωρίς πρώτα να βιώσεις τα άσχημα. Οπότε, όταν νομίζετε πως έχετε πιάσει πάτο, θυμηθείτε πως ο μόνος δρόμος πλέον είναι η ανηφόρα και ο πόνος που νιώθετε τη συγκεκριμένη στιγμή θα κάνει την ευτυχία πιο γλυκιά αργότερα.

5. Να είστε ο εαυτός σας και χωρίς ντροπή να το εκφράζετε σε ο,τιδήποτε κάνετε.

«Είναι καλύτερο να κάνετε κάτι βαρετό με στυλ, παρά κάτι επικίνδυνο χωρίς στυλ».

Μην φοβάστε να είστε ο εαυτός σας - ο Τσαρλς Μπουκόφσκι σίγουρα δεν δίσταζε. Πάντα να δείχνετε τον πραγματικό σας εαυτό και τον πραγματικό σας χαρακτήρα. Είναι καλύτερα να ζήσετε πραγματικά παρά να προσπαθείτε να προσποιείστε να γίνετε κάτι που δεν είστε, μόνο και μόνο για να είστε αρεστοί στους άλλους. Αλλωστε, ποιος νοιάζεται για το τι πιστεύουν οι άλλοι;

6. Είστε δυνατότεροι απ’ ότι νομίζετε

«Μερικές φορές σηκώνεστε απ’ το κρεβάτι το πρωί και σκέφτεστε δεν πρόκειται να τα καταφέρω, αλλά γελάτε μέσα σας… θυμηθείτε όλες τις στιγμές που έχετε νιώσει έτσι».

Η ζωή είναι γεμάτη δοκιμασίες και δυσκολίες – το ξέρετε, και πιθανόν το έχετε ζήσει πολλές φορές. Παρ’ όλα αυτά πάντα καταφέρνετε να επιβιώσετε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Θυμηθείτε πάντα πως είστε δυνατότεροι απ’ ότι νομίζετε και ότι το έχετε μέσα σας αυτό που χρειάζεται για να ξεπεράσετε τις δυσκολίες.

7. Μην φοβάστε τον θάνατο

«Εχω τον θάνατο μέσα στην αριστερή μου τσέπη. Μερικές φορές τον βγάζω έξω και του μιλάω: Γεια σου μωρό μου, τι κάνεις; Πότε θα έλθεις να με πάρεις; Θα είμαι έτοιμος» - «Δεν υπάρχει τίποτα για να θρηνήσεις για τον θάνατο, περισσότερο απ’ ότι δεν υπάρχει για να θρηνήσεις για ένα λουλούδι που μεγαλώνει».

Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, οπότε γιατί να περάσεις τη ζωή του ανησυχώντας για αυτόν; Αντί να τρελαίνεστε για το πότε θα πεθάνετε, επωφεληθείτε από τη ζωή που έχετε. Είναι πολύ πιο χρήσιμο να γιορτάζετε τη ζωή από το να φοβάστε τον θάνατο, και μάλλον θα είστε πολύ πιο ευτυχισμένοι.

8. Εχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας

«Το πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι οι έξυπνοι άνθρωποι είναι γεμάτοι αμφιβολίες»

Είστε καταπληκτικοί και το μόνο που έχετε να κάνετε για να αφήσετε να λάμψουν τα πραγματικά σας ταλέντα είναι να τα πιστέψετε. Εχετε απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό σας και ίσως εκπλαγείτε με όσα μπορείτε να καταφέρετε.

9. Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από την μοναξιά.

«Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από το να είσαι μόνος, όμως συχνά παίρνει δεκαετίες να το συνειδητοποιήσετε και συχνά όταν το κάνετε είναι πολύ αργά και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το πολύ αργά» - «Δεν ήμουν μισάνθρωπος ούτε μισογύνης, αλλά μου άρεσε να είμαι μόνος μου. Ενιωθε ωραία να κάθομαι μόνος σε έναν μικρό χώρο, να καπνίζω και να πίνω. Ημουν πάντα καλή παρέα για τον εαυτό μου».

Είναι εύκολο να φοβάσαι να είσαι μόνος σου, και η συντροφιά των άλλων πολλές φορές λειτουργεί σαν δίκτυ ασφαλείας. Όμως, υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από τη μοναξιά, και δεν υπάρχει λόγος να παγιδευτείτε στο να είστε μόνος σας όταν αυτός ο χρόνος μπορεί να «δαπανηθεί» σε πιο ικανοποιητικά και χαρούμενα πράγματα. Μάθετε να εκτιμάτε τον εαυτό σας χωρίς να υπάρχουν άλλοι και εκτιμήστε τον χρόνο που περνάτε μόνοι σας.

10. Η ζωή απλά συμβαίνει, μην την παίρνετε πάντα τόσο σοβαρά.

«Μερικές φορές απλά πρέπει να κατουρήσεις στον νεροχύτη».

Απρόσμενα, ακόμα και τρελά πράγματα είναι βέβαιο ότι θα συμβούν στη ζωή και μερικές φορές απλά θα πρέπει να τα δέχεστε. Μην παγιδεύεστε στην τελειότητα και φροντίστε να ξελαφρώνετε μερικές φορές. Δεν υπάρχει λόγος να παίρνετε τα πάντα σοβαρά και μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να διασκεδάσετε!

Basic "how to" guide

Ιδέες για ένα ιδανικό πρωινό.

Το πρωί είναι το πιο αισιόδοξο σημείο της μέρας.Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα με τα οποία μπορείς να εμπλουτίσεις τη μέρα σου, που θα σου φτιάξουν τη διάθεση και θα σε κάνουν να αντιμετωπίζεις διαφορετικά το πρωινό ξύπνημα που τόσο μισείς!






ΦΑΕ ΕΝΑ ΤΕΛΕΙΟ ΠΡΩΙΝΟ!


ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΚΑΙ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΣΟΥ ΧΟΡΕΥΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΦΥΣΙΚΑ!


ΚΑΝΕ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ, ΞΥΠΝΑΕΙ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΝΟΥ! ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΟ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.


ΠΗΓΑΙΝΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΠΑΤΟ, ΜΕ ΠΑΡΕΑ Ή ΧΩΡΙΣ. 


ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ONLINE ΚΑΙ ΣΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΤΑ ΣΑΛΙΑ

ΠΑΡΕ ΣΤΥΛΟ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΜΠΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΜΙΚΡΟΔΟΥΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΓΓΑΡΕΙΕΣ

.


ΚΡΑΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΟΡΤΙΣΤΕΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ.

ΕΚΦΡΑΣΟΥ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ, ΓΡΑΨΕ.

ΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΑ SOCIAL MEDIA ΤΟ ΠΡΩΙ, ΘΑ ΣΕ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ, ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΛΟΙΠΗΣ ΗΜΕΡΑΣ.



ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ! ΜΕ ΜΕΤΡΟ ΟΜΩΣ, ΜΕΙΝΕ ΑΝΕΠΗΡΕΑΣΤΟΣ ΑΠΟ ΤΥΧΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΣΜΟΥΣ.




ΚΑΛΛΩΠΙΣΟΥ! ΤΟ ΠΡΩΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ, ΠΑΝΤΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.




ΧΑΜΟΓΕΛΑ! ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ

Ξύπνημα με τον ήλιο

Δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι που να μας εμπνέει περισσότερο να ξεκινήσουμε τη μέρα μας, από το φως του ήλιου. Ο τρόπος που επιλέγουμε να ζήσουμε την αρχή της ημέρας μας, όχι μόνο δείχνει τη γενικότερη στάση μας απέναντι στον εαυτό και τη ζωή μας, αλλά επιπλέον επηρεάζει τη διάθεση και την αποδοτικότητά μας εκείνη τη μέρα.
Δεν χρειάζεται να είσαι "πρωινός τύπος", χρειάζεται απλά να αφιερώσεις λίγο χρόνο εκτιμώντας τις ευεργετικές ιδιότητες ενός όμορφου πρωινού, μόνο έτσι θα αντιληφθείς τη διαφορά. Στην ουσία, πρόκειται για χρόνο που αφιερώνεις στον εαυτό σου και την ψυχική του υγεία. 
Είναι άπειρα τα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να ξεκινήσουμε αισιόδοξα και ενεργητικά τη μέρα μας, το σημαντικό πάντως είναι να κάνουμε τη σωστή επιλογή για τον εαυτό μας. Αν υπάρχουν πράγματα που σας βαραίνουν ή σας προβληματίζουν, το πρωί είναι η καλύτερη ώρα να τα λύσετε ή να τα διώξετε σιγά σιγά από μέσα σας. Γιατί το πρωί υπάρχει χρόνος και οι συνθήκες είναι κατάλληλες για να σκέφτεστε καθαρά αλλά και αισιόδοξα, φτάνει να το θέλετε.
Άλλωστε με το να βρίσκετε χρόνο για τον εαυτό σας το πρωί, τον βοηθάτε να προσαρμοστεί καλύτερα στην καθημερινότητά του και τον αποφορτίζετε από την αίσθηση της ρουτίνας που καμιά φορά φαίνεται να μας επιβάλλεται πείθοντάς μας ότι δεν έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας.
Γι' αυτό μη βυθίζεστε σε μια μέτρια καθημερινότητα που κοντεύει να σας πνίξει αλλά θυμίστε στον εαυτό σας ότι κάθε στιγμή της ημέρας σας είναι επιλογή και όχι αγγαρεία. 

Αδικαιολόγητες μελαγχολίες..

Είναι νύχτα κι όπως κάθε νύχτα που μένουμε μόνοι στο σπίτι αποφορτίζουμε την ενέργειά μας κι αφήνουμε να συναισθήματα μας να βγουν στην επιφάνεια και να μας επιβληθούν για μια ακόμα φορά. Το υποσυνείδητό μας λειτουργεί χωρίς την άδεια μας και μας αναγκάζει να ψάχνουμε τις αιτίες  γι' αυτά που φαίνεται να νιώθουμε χωρίς να 'μαστε και εντελώς σίγουροι.

Μια μελαγχολία με άγνωστη πηγή που δεν ξέρουμε αν μας πνίγει ή αν την προκαλούμε μόνοι μας λίγο πολύ. Πρόσωπα του παρελθόντος, καταστάσεις που μοιάζουν με εκκρεμότητες και η ανασφάλεια του μέλλοντος δημιουργούν έναν αβάσταχτο καημό που μας πηγαίνει πίσω αντι εμείς να παλεύουμε να προχωρήσουμε. Κι είναι κρίμα γιατί είναι μακρύς ο δρόμος που ονειρευόμαστε να διανύσουμε. Είναι σημαντικά αυτά τα βήματα κι αν δεν τα κάνουμε εμείς, δε θα μας κάνουνε ούτε αυτά, αυτό που θέλουμε να γίνουμε.

Είναι όλα τόσο εύκολα και τόσο δύσκολα τα κάνουμε εμείς με τις ανθρώπινες αδυναμίες μας. Τελικά όταν μένεις μόνος και συνειδητοποιείς ότι όλα εξαρτώνται από σένα, καταλαβαίνεις ότι η ευθύνη που φέρεις είναι βάρος. Και μάγκας θα 'σαι όταν αυτή την ευθύνη θα τη μετατρέψεις σε προταίρημα. Κι είναι δύσκολο να το κάνεις αυτό όταν δε σ'αγαπούν πιστεύω. Ή όταν έχεις φυλακισμένες σκέψεις μέσα σου που σε τραβάνε πίσω και σε στοιχειώνουν. Μα έτσι είναι η ζωή μάλλον. Πρέπει να μάθεις να τη ζεις και να την νικάς.

Σ'αγαπάω, Καληνύχτα

FLAMES

Offspring - The future is now

Αυτό είναι το τραγούδι της ημέρας. Οι παρακάτω στίχοι να σας εμπνεύσουν.

I AM ONE, BUT SPARKS TURN INTO FLAMES
THIS IS THE FUTURE, FUTURE IS NOW

SHOUTING PROGRESS IN SURVIVAL, TAKE ONE LAST LOOK AND SEE ME
tHis iS How i DisappeaR
Ναι γιατί αυτά είναι νοήματα που πρέπει να έχουμε κατά νου. Γιατί πρέπει να πατάμε στα πόδια μας. Να πατάτε στα πόδια σας. Να ξέρετε ποιοι είστε. Να πιστεύετε σε όσα θέλετε να κάνετε, σε όσα μπορείτε να κάνετε, για να τα κάνετε. Δε θέλει δύναμη, δε θέλει προνόμια, δε θέλει ομορφιά. Θέλει θέληση και πίστη στον εαυτό σας. Και ούτε ο ρεαλισμός χρειάζεται, ο ρεαλισμός πολλές φορές πέφτει έξω.

Κανείς δε θα σας στηρίξει καλύτερα από τον εαυτό σας. Να χτίσετε χαρακτήρα, να χτίσετε δύναμη εκεί μέσα, και πειθαρχία, και αυτογνωσία. Μη φοβάστε να νιώσετε και να κλάψετε, ο πόνος είναι αληθινός και την αλήθεια πρέπει να ακολουθούμε, την δική μας αλήθεια όμως. Όχι των άλλων, όχι την αλήθεια που μας δείχνουν, όχι αυτή που μας περιβάλλει, τη δικιά μας. Όσοι πλάσθηκαν απ' την κυνική πραγματικότητα ζουν μια κυνική ζωή. Όσοι πίστεψαν στο όνειρο, ζήσανε κάπου ψηλά. Κι αν δεν το κάνανε, αποπροσανατολίστηκαν απ' την αλήθεια τους.

Εξαφανιστείτε. Εξαφανιστείτε απ' ότι δε σας ευχαριστεί. Εξελιχτείτε με βάση τα δικά σας πρότυπα. Ζήστε με βάση αυτά. Γίνετε αυτό το κάτι παραπάνω που θαυμάζετε. Πατήστε.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΑΣ

Κάποιοι τη νύχτα πονούν και αναλογίζονται..

Λένε οτι ο πόνος τα γκρεμίζει όλα.. εγώ λέω ότι ο πόνος χτίζει. Χτίζει τείχη. Αυτά που χρειαζόμαστε για να μην ξαναπάθουμε τα ίδια. Αυτά που χτίστηκαν για όσους δεν άξιζαν, κι αυτά που παλεύουν να σκαρφαλώσουν όσοι αξίζουν κάτι παραπάνω. Δικό μας το λάθος, αλλά κάπως πρέπει κι εμείς οι συναισθηματικοί να προστατέψουμε τον εαυτό μας. Κι ας καίγεται η καρδιά μας να νικήσει ο ρομαντισμός. Κι ας ελπίζουμε κατα βάθος να ακούσουμε αυτό το τηλέφωνο να χτυπάει. Το αληθινό ερώτημα είναι.. είναι αυτός που θέλουμε διατεθειμένος να σκαρφαλώσει αυτά τα τείχη ή θα αποχωρήσει αντικρίζοντάς τα?

Ποια ήταν η τελευταία φορά που ήσουν διαφορετικός;

Αν το σκεφτεί κανείς υπάρχουν πολλά πράγματα που μοιράζονται οι άνθρωποι. Πολλές φορές νιώθουμε τα ίδια συναισθήματα, κάνουμε παρόμοιες σκέψεις, λέμε τα ίδια πράγματα. Στο βάθος κάθε ατόμου όμως, κατοικεί η διαφορετικότητά του,, μια ηλιαχτίδα που παίρνει και χάνει ένταση από το ίδιο το άτομο. Το να διαφέρεις, δεν είναι επιλογή, είναι αποτέλεσμα. Είναι αποτέλεσμα αναζήτησης της αλήθειας, ένας παράλληλος δρόμος της αναζήτησης και της σύνθεσης του εαυτού μας. Υπάρχουν οι άνθρωποι που θέλουν να διαφέρουν και επιλέγουν να διαφέρουν, όμως το να ντύνεσαι συνειδητά με μια σκόπιμη μεταμφίεση δε σε κάνει διαφορετικό, σε κάνει επιφανειακό. Έτσι δε διαφέρεις, έτσι πνίγεις την αλήθεια σου.

Και πράγματι, είναι δύσκολο ο άνθρωπος να δει  μέσα του και να αντικρίσει κατάματα την αλήθεια του. Βλέπετε, το κυνήγι του εαυτού μας είναι μακρύ κι επίπονο. Κι αυτό γιατί απαιτεί όχι μόνο ειλικρίνεια, αλλά και αδιαφορία απέναντι στις κενές κοινωνικές επιταγές του σήμερα και αντίσταση σε επιφανειακά πρότυπα. Μεγάλη παγίδα η επιθυμία του ανθρώπου να γίνει αρεστός, να ξεχωρίσει ανάμεσα στο πλήθος και να αποκτήσει οπαδούς. Καμιά γοητεία όμως δε μπορεί να νικήσει τη γοητεία ενός ατόμου που έχει ενστερνιστεί τη διαφορετικότητά του. Μια διαφορετικότητα ανεξάρτητη από τους νόμους της κοινωνίας και τις καθημερινές συναναστροφές. Μια διαφορετικότητα που πηγάζει και αναζωπυρώνεται από μέσα του, δε συντίθεται, δεν υιοθετείται, απλώς ξετυλίγεται, ζωντανεύει και σημαίνει αλήθεια.

Πριν επιλέξεις ποιο δρόμο θα πάρεις απλά ρώτα τον εαυτό σου: πόσο αληθινός θες να είσαι; 

Instagram: Η χαρά του #σέλφι_μάνιακ

Εδώ και τέσσερις πέντε μήνες το κινητό μου ήταν ένα από αυτά τα παλιά ΝΟΚΙΑ που είναι σκυλιά και δεν παθαίνουν τίποτα ακόμα κι αν τα πετάξεις κάτω γιατί έχεις νεύρα και γιατί είσαι ψυχοπαθής, και γιατί ως diva δεν μπορείς να ξεσπάσεις σε ένα απλό μαξιλάρι. Θες να γίνει ζημιά για να κάνεις αίσθηση.

Μια αγαπητή μου φίλη λοιπόν, μου έδωσε ένα αρκετά εκσυγχρονισμένο κινητό και τελικά μου είχε λείψει το κινητό με 3G και κάμερα, ακόμα κι αν η απουσία του δεν ήταν ιδιαίτερα αισθητή. Αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω και εγώ Instagram όπως όλες μου οι φίλες γιατί η αλήθεια είναι ότι μ' αρέσουν πάρα πολύ οι φωτογραφίες κάθε λογής και το Instagram μου θύμιζε vlogging και επικοινωνία. Γι' αυτό έκανα και εγώ το λογαριασμό μου σαν μαζοποιημένη έφηβη.

Έχω να πω ότι μου αρέσε πάρα πολύ η πρώτη μου επαφή με το Instagram, πολύ πιο επίκαιρο και μοντέρνο απ' ότι τα άλλα μέσα. Ακολούθησα και τη Rihanna, αμέ! (Πόσο κούκλα αυτή η κοπέλα..)
Ωστόσο δεν αγνοώ ΤΗΝ ΠΟΖΕΡΙΑΑΑΑΑ που υπάρχει εκεί μέσα.
Όλοι είμαστε ποζέρια όμως... με τον δικό μας τρόπο!

Ωστόσο έχω να πω ότι το βασικό χαρακτηριστικό του Instagram είναι ότι μπορείς να είσαι όσο πόζερος θες, να βγάλεις όσες σέλφιες θες, να ανεβάσεις φωτογραφία τι τρως και τι πίνεις και ΑΚΟΜΑ δε θα σε κατακρίνει κανείς γιατί αυτό είναι το νόημα αυτού του κοινωνικού δικτύου!

Για να μη μιλήσω για το πόσο ευκολότερα γίνεσαι δημοφιλής ή παιρνεις likes.                                                                                                                      likes!
                                                                                                     likes!                          likes!
                                                                                                                      likes!
                                                                                                         likes!                              likes!

Γι'αυτό και είναι τόσο δημοφιλές το Instagram, γιατί έχουμε ξεφύγει από τα όρια αυτοπροβολής του facebook και χρειαζόμαστε έναν χώρο πιο ανοιχτό στην έκφραση της αυταρέσκειάς μας.
Sad but true!

Ωστόσο δε θα κατακρίνω κανένα γιατί πιστεύω πως όλοι έχουμε κοινά χαρακτηριστικά και απλώς κάποιοι το φωνάζουν ενώ άλλοι όχι. Έχουμε κράξει πολύ τα κοινωνικά δίκτυα και δεν ξεκολλάμε από πάνω τους. Ίσως θα 'πρεπε να αφήσουμε τον καθένα να κάνει ό,τι θέλει κι αντί να τον βλέπουμε επιφανειακά και να τον κράξουμε, να πούμε ότι απλώς είναι διαφορετικός από εμάς για τον χ ψ λόγο! Και η διαφορετικότητα είναι καλή!!




ΥΓ-> Καλή Εξεταστική!!

Τα φιλιά μου

Come back

Ναι, έχω λείψει αρκετό καιρό από το blogger και η αλήθεια είναι οτι πολλές φορές σκέφτομαι να ανεβάσω κάποιο άρθρο, όμως δεν έχω τι να γράψω. Και αυτό είναι κατι που με στενοχωρεί γιατί ως άτομο που σπουδάζει δημοσιογραφία θα έπρεπε να μου βγαίνει συνεχώς να γράφω. Ίσως είμαι πολύ απασχολημένη με πράγματα που δε σηκώνουν ενδιαφέροντα σχολιασμό. Από την άλλη το ενδιαφέρον προέρχεται από τον ίδιο σχολιασμό και όχι από το αντικείμενο του..

Γενικά αυτό που παρατηρώ ήδη κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με τη σχολή μου, τις εξετάσεις μου, με άτομα απο αυτή κλπ, είναι ο ανταγωνισμός. Για μένα ο καθένας πρέπει να κοιτάει τον εαυτό του και να μην ασχολείται με άλλους, πόσο μάλλον να τους βλέπει ανταγωνιστικά. Και δε βλέπω κανέναν ανταγωνιστικά, αλλά με αγχώνει η δραστηριοποίηση κάποιων ατόμων. Βλέπω ότι ήδη κάποιοι κάνουν τα πρώτα τους βήματα και ανησυχώ μήπως μένω υπερβολικά αδρανής για αυτό που θα έπρεπε να κάνω. Γιατί δεν είμαι σε μια σχολή νομικής ή φιλολογίας, που τα πράγματα αρχίζουν μετά το πτυχίο. Είμαι σε σχολή δημοσιογραφίας που τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.

Το χαρμόσυνο είναι πως με την έλευση της εξεταστικής έκανε την εμφάνισή του και μια καινούρια πτυχή του εαυτού μου, που άφησε τα πάντα στην άκρη και κάθισε να διαβάσει ώρες ατέλειωτες.
Άλλο βέβαια που τα θέματα στο πρώτο μάθημα που έδωσα ήταν για ^%$&#(@^ (όλοι καταλαβαμε)

Επειδή ένιωσα λίγες ενοχές για την μακροχρόνια αποχή μου από το blogger, μιας και ένας από τους στόχους του '15 ( καλή χρονιά!) ήταν να γράφω περισσότερο, είπα να δώσω κάποια σημάδια ζωής σε αυτά τα λίγα άτομα τα οποία ευθύνονται για τις αραιές και πολύτιμες προβολές του blog μου.

Θα τα πούμε σύντομα!!
Adieu

Γενέθλια.

Φυσικά και δε θα σας ξεχνούσα την ημέρα των γενεθλίων μου!
2/12 για την ακρίβεια και όχι 1/12!
Ναι, ναι τοξοτάκι. Ειλικρινής, παρορμητική και λάτρης της περιπέτειας και του πάθους!

Αφού σας στείλω το πιο επίκαιρο και παράλληλα ανερχόμενο επιτυχημένο μουσικό κομμάτι που πολλοί ήδη ξέρουν αλλά όχι αρκετοί για να γίνει κλισέ - Take me to Church - θα δηλώσω με μεγάλη υπερηφάνεια και με μια δόση μελαγχολίας πως κλείνω τα 19. Δεν ξέρω τι ώρα ακριβώς όμως, βλέπετε κανείς στην οικογένεια μου δεν ξέρει τι ώρα γεννήθηκα και το πιστοποιητικό γέννησής μου δε γράφει επίσης, θλιβερό να μην ξέρεις τον ωροσκόπο σου δε νομίζετε?



Μιας και είναι μια σημαδιακή για εμένα μέρα γιατί η επόμενη χρονιά θα αποτελέσει το τέλος της 2ης δεκαετίας της ζωής μου, (fuck, από του χρόνου θα μπει ενα 2 μπροστά στην ηλικία μου, νιώθω ήδη γριά), και έπειτα, επειδή πιστεύω πως η μελαγχολία δεν ωφείλεται στο νούμερο αλλά στα πράγματα  που θέλουμε να ζήσουμε και δεν έχουμε κάνει ακόμα ή δεν ξέρουμε πότε θα κάνουμε μιας και ο χρόνος σταματημό δεν έχει, θα υποταχτώ στο περιστασιακά ψυχαναγκαστικό μου πνεύμα και θα γράψω μια λίστα με τα πράγματα που θέλω να κάνω μέχρι να φτάσω τα 20. Κάθε φορά που θα εκπληρώνω κάτι από αυτά φυσικά και θα το μοιράζομαι μαζί σας αζαπουλίνια! (έλα λίγο τα ζουμιά!)


1. Να πάω εξωτερικό. 
    Τουλάχιστον μία φορά, και έχω προγραμματίσει βασικά ένα χριστουγεννιάτικο ταξιδάκι στη Βιέννη οπότε θα σας φέρω παραδοσιακό αυστριακό κέικ!

2. Να ανακαινίσω το δωμάτιο μου.   ΙΚΕΑ I need you. Ο προσωπικός μας χώρος είναι σημαντικό να διακατέχεται από θετικά κύματα ενέργειας!! (Γύρισα από yoga και το έχω πιστέψει λίγο) .. (Εντάξει μπορεί να μην πήγα yoga, αλλά δεν είναι ωραίο να μου το κοπανάτε στα γενέθλια μου οκ?)

3. Να φτάνω 3 νότες πιο ψηλά απ'ότι τώρα.    Κάνω φωνητική και είμαι σε ένα κομβικό στάδιο εξέλιξης γιατί αρχίζω να αγγίζω ορισμένες ψηλές νότες και όντας επιφυλακτική θέτω ως στόχο να φτάνω το -μι (Em) της τέταρτης οκτάβας του πιάνου. (αν δεν κάνω λάθος)

4. Να έχω πάει σε μία μεγάλη συναυλία.    Κάποιου μεγάλου συγκροτήματος ή κάποιας αγαπημένης τραγουδίστριας, αν έρθει η Lana πάλι στην Ελλάδα λύθηκε το ζήτημα.

5. Να έχω το σώμα που θέλω.
  Το ονειρεύομαι από 6 χρονών παιδάκι. Από τότε ονειρευόμουν επίπεδες κοιλιές, am i psycho?

6. Να είμαι τζαμάτη στη σχολή μου.
   Να έχω περάσει με καλό βαθμό τα μαθήματα που χρωστάω και να μην έχω καμία εκρεμμότητα σε σχέση με αυτήν. Αυτό κι αν είναι δύσκολο!

7. Να έχω κάνει ένα extreme sport. 
Ντάξει προς καλοκαίρι το βλέπω το πράγμα, ίσως να κανονίσουμε και κανα μπάντζι τζάμπινγκ προς άνοιξη φάση, δ εν κακο. Λέτε να πάθω καρδιακό?

8. Να έχω διαβάσει πάνω από 15 βιβλία.
Δεν διαβάζω βιβλία λόγω συνήθειας αλλά κάθε φορά που διαβάζω μου αρέσει. Για τους βιβλιοφάγους ακούγομαι γελοία, αλλά αντί να με κοροιδεύετε ψηθείτε να μου προτείνετε κανένα καλό βιβλίο! (comment down below!)


Αν δεν νύσταζα τόσο κι αν δεν προσπαθούσα να είμαι αρκετά ρεαλίστρια θα έγραφα καμιά δεκαριά πράγματα ακόμα αλλά θαρρώ πως αυτά αρκούν για μια μετριοπαθή και προσγειωμένη κοπέλα της διπλανής πόρτας σαν κι εμένα.
Προφανώς και κάνω πλάκα, μια επιβλητική divaρα είμαι κι όποιος διαφωνεί να γυρίσει στο χωριό του.
Καλά κόβω το τρολάρισμα γιατί θα αρχίσετε να με πιστεύετε τέτοιοι χωριάτες που είστε.

Χαιρετώ τα πλήθη! <3 p=""> 

Carmen, carmen

Νέα, ανέμελη, αγενής, γοητευτική και γλυκιά
Περπατούσε χορεύοντας και σιγοτραγουδώντας
Επαιζε με το βλεμμα της, χαμογελούσε πονηρά σε όποιον περνούσε
Όσο ήταν ελεύθερη, καθόταν στο χώμα και μαδούσε λουλούδια
Δε γνώριζε πολλά, δεν ήξερε γιατί ζει
Τα κατακόκκινα της ματια ήταν θλιμμένα καθώς πετούσε, μες στον καπνό που την είχε πλέον αιχμαλωτίσει.
Μα αυτή γελούσε στον εαυτό της ειρωνικά
Έτσι ήταν η μέρα της. Και το βράδυ
Λες κι ήταν ερωτευμένη με την παράνομη ζωή
Με τη θέληση της
Έμπαινε στο μικροσκοπικό της καμαρίνι, μαζί με ημίγυμνες γυναίκες
και ερωτευμένη με τ’αρώματα
Μεσα στις ανακατεμένες στοίβες φανταχτερών ενδυμάτων
αυτή έψαχνε τα πιο προκλητικά.
φορούσε τα ψηλά της τακούνια, το πιο ανοιχτό ντεκολτέ
Κάλυπτε το πρόσωπο της μ’ ένα στρώμα μπογιάς κάθε φορά
Μήπως τα 17 της χρόνια την προδώσουν, και φανούν στο πιστό της κοινό
Μάτια νυχτερίδες, σκοτεινή ανασφαλής και μάλλον φοβισμένη
Κι όμως όταν έβγαινε στη σκηνή, όλα τα φώτα έπεφταν πάνω της.
Και χόρευε αργά κλείνοντας τα μάτια
Φίλη της η κολόνα, που τόσο πολύ αγαπούσε
Λες κι ήταν το μοναδικό πράγμα που δεν θα την άφηνε ποτέ
Και όλοι καρφώνονταν πάνω της, σφύριζαν και μιλούσαν χυδαία
Κι αυτή κουφά και τυφλά βάδιζε στον δρόμο που γεννήθηκε
Ο δρόμος της βότκας, της φτωχής γκλαμουριάς
Φυλακισμένη στη ζωή που η μοίρα της έστρωσε
Μα κι η ίδια δεν ήθελε να δραπετεύσει
Γιατί αν και το αλκοόλ δεν την άφηνε να θυμηθεί
Υπήρχε κάτι που δεν ήταν αυταπάτη, μια εικόνα
κάποια που η θολή μνήμη της είχε στεγάσει στο μπερδεμένο της μυαλό
κάποια που έδινε ελπίδα στο μεθυσμένο της πνεύμα
η μόνη που εμφανιζόταν κάθε φορά που ξυπνούσε
Ήταν τα φώτα πάνω της
Ήταν η λάμψη που ισοπέδωνε την πραγματικότητα
έσβηνε για λίγο την σκληρή αλήθεια
κατεύναζε τον πόνο της απόγνωσης
και της έδινε δύναμη να υποστεί τα πάντα
Ήταν αυτό που την άφηνε για λίγο να ζήσει το όνειρο της
Ήταν η σκηνή.

Τα 16 κομμάτια που στιγμάτισαν τη ζωή μου.

Η μουσική είναι ο οδηγός μας, το καταφύγιό μας, ένας πιστός μας φίλος, ένας παράλληλος εαυτός, ο καθρέφτης των συναισθημάτων μας, οι αναμνήσεις μας, οι σκέψεις μας, τα όνειρά μας, είναι ο ήχος της ζωής μας. Η μουσική δε ζητάει τίποτα από 'μας κι όμως είναι πάντα κοντά μας όταν τη χρειαζόμαστε. Η μουσική στιγματίζει τα χρόνια μας και μας ταξιδεύει όπου θέλουμε αρκεί να αφεθούμε σε αυτή.

Είναι πολύ δύσκολο να βρω τα κομμάτια που στιγμάτισαν τη ζωή μου ως τώρα. Είναι πολύ λίγα και πολύ καθοριστικά. Θα τα ακούω και θα ανατριχιάζω κάθε φορά, τα τραγούδια αυτά είμαι εγώ.
Εγώ κάποτε, εγώ τώρα, εγώ μια μέρα ίσως.. Περίεργο δεν είναι? Να αιχμαλωτίζεται μια ψυχή ολόκληρη σε 5λεπτους συνδυασμούς ήχων?

Πριγκίπισσα Σίσσυ - Ποτέ Καμιά
Ναι ναι, μπορείτε να γελάσετε όσο θέλετε, αλλά κάποτε ήμουν 6 χρονών ξέρετε. Και τότε η βαθύτερη και δυνατότερη επιθυμία μου ήταν να γίνω η πριγκίπισσα Σίσσυ. Η παιδικότητα μου, που εξακολουθεί να κατέχει ένα κομμάτι του εαυτού μου, κατοικούσε στον μαγικό κόσμο του κοριτσίστικου ονείρου. Καμιά αίσθηση της πραγματικότητας, μονάχα πριγκίπισσες και παλάτια. Μονάχα πρίγκιπες και φορέματα. Αυτό ήθελα να γίνω κι έτσι ονειρευόμουν την μετέπειτα ζωή μου. Όλα αγνά, παραμυθένια και ροζ.

My heart will go on (Titanic) - Celine Dion
Με θυμάμαι δίπλα από ένα κασετόφωνο, να ακούω αυτό το τραγούδι και να πατάω pause για να γράψω τα λόγια με ελληνικά γράμματα, μη καταλαβαίνοντας τις λέξεις, δεν είχα κάνει ακόμα αγγλικά για να ξέρω να γράφω ή να καταλαβαίνω. Θυμάμαι κάτι τέτοιο. "Νια-φα γουερέ βεγιουά"
So cute. Το έγραφα μόνο και μόνο για να το μάθω απ' έξω και να το τραγουδάω μαζί με τη Celine Dion που αγαπούσα από τότε μόνο και μόνο γιατί έλεγε αυτό το τραγούδι. Με άγγιζε τόσο αυτό το τραγούδι, δεν ήταν ο ήχος του μόνο, ήταν και οι εικόνες από την ταινία, ήταν το κόλλημά μου με τον Leonardo Dicaprio, αυτή η αίσθηση του ανεκπλήρωτου έρωτα της Rose και του Jack, η αίσθηση της ανεκπλήρωτης μου αγάπης για το τραγούδι, που δεν έφτανα τις νότες, που δεν ήμουν ήδη τραγουδίστρια. Ήμουν ένα εκκολαπτόμενο ψωνάκι όπως καταλαβαίνετε, το οποίο μάλιστα ήθελε να ερωτευτεί κιόλας.

Erreway - Tiempo

Μεγάλωσα λίγο, έγινα και 12 χρονών. Αμέ! Υπήρξα στη γενιά του rebelde way και δε θέλετε να ξέρετε πόσο πωρωμένη ήμουν. Οι "ανυπότακτες καρδιές" ήταν η πρώτη μου επαφή με την πρώιμη εφηβεία. Άρχισα να έχω είδωλα και να πλάθω στο μυαλό μου αυτό που θέλω να γίνω, σε πιο ρεαλιστικά πλαίσια. Και τότε ήθελα να γίνω μια Μarizza, δυναμική μέχρι το κόκκαλο, ανεξάρτητη, τολμηρή και φυσικά να μην περνώ ποτέ απαρατήρητη. Κι εκτός αυτών, συνειδητοποίησα την αγάπη μου για το τραγούδι για πρώτη φορά και άρχισα να γράφω στίχους πάνω σε τραγούδια.


Behind these hazel eyes - Kelly Clarkson

Κάπου εδώ ξεκινάω να ακούω γυναικείες φωνές και να εκτιμάω τις ψηλές νότες και τις καμπάνες. Ανακαλύπτω τα γούστα μου στη μουσική και ως καθόλου cool γυμνασιόπαιδο, ακούω pop. Το συγκεκριμένο κομμάτι υποδηλώνει την γενικότερη εκάστοτε αγάπη μου στην Kelly Clarkson που θεωρούσα πρότυπο ως φωνή και αποτελεί την πρώτη μου επαφή με το είδος της rock, αφού είναι pop rock και εξωτερίκευε έναν πρώιμο εαυτό.


My Chemical Romance - Disenchanted

Όταν τελείωσα το δημοτικό, ένας συμμαθητής μου έφτιαξε ένα DVD με φωτογραφίες όλων των συμμαθητών μας και είχε στο background αυτό το τραγούδι. Το κομμάτι αυτό πάντα θα μου θυμίζει εκείνες τις φωτογραφίες και το πόσο ωραία πέρασα εκείνα τα χρόνια. Θα με ανατριχιάζει πάντα με τα λόγια του "You're just a sad song, with nothing to say about a lifelong". Για μένα μιλάει για περιπέτειες, για αδιαφορία απέναντι στον κίνδυνο και για τον φόβο που σε εμποδίζει να ζήσεις σαν να μη σε νοιάζει το αύριο. Μιλά για κάτι που διψάω να το περιγράφω, μα δεν το κάνω. Το κομμάτι αυτό είναι η προσωποιημένη μου νοσταλγία που μου χτυπάει την πόρτα να ζήσω.

I surrender - Celine Dion

Celine Dion. Η τραγουδίστρια που έχω καθίσει να παρακολουθήσω με τις ώρες στον υπολογιστή μου, συνεπαρμένη από το αξεπέραστο και αδιαμφισβήτητο ταλέντο της. Η Celine Dion υπήρξε και παραμένει (σε αντίθεση με την Kelly Clarkson, που δεν εκτιμώ πια) ένα είδωλο καλλιτέχνη απ' όλες τις απόψεις και μια φωνή που ακόμα και το πέρας του χρόνου μέχρι τώρα δεν έχει αλλοιώσει. Όλα τα είδη συναισθημάτων έχουν περάσει από αυτό το κομμάτι, θλήψη, χαρά, έρωτας, θυμός, θαυμασμός, υπερένταση, ηρεμία. Κι ακόμα βλέπω τον εαυτό μου σε αυτό το κομμάτι και ακόμα θεωρώ υπέρτατους τους στίχους του. "Παραδίνομαι" στο άκουσμα του.

Go for the Goal - Pes 2008

Από που αλλού να το ξέρω.. φυσικά από τον αδερφό μου και το "pro evolution soccer 2008" που έπαιζε μικρός, το οποίο είχε αυτό το τραγούδι στην playlist! Το αγάπησα γιατί με χαρακτήριζαν οι στίχοι του. Έβγαζαν έναν δυναμισμό και μια αισιοδοξία ότι θα καταφέρω κάθε μου στόχο γιατί νιώθω άξια να το κάνω.

Νίκος Μερτζανος - Στάσου Λίγο

Δεν ξέρω τι νιώθω όταν ακούω αυτό το τραγούδι. Ξέρω απλώς ότι το αγαπώ γιατί ακόμα κι αν οι στίχοι του δεν με εκφράζουν, με εκφράζει ο ήχος του και με γεμίζει συναισθήματα κάθε φορά που το ακούω. Μου θυμίζει πολύ εφηβεία, πολύ αγνό έρωτα και την αίσθηση της αγάπης χωρίς ανταπόκριση.  Μ' αρέσει να το τραγουδάω, με ανατριχιάζουν οι στίχοι "'Ασ'τους κανόνες σου. σου τρώνε τα χρόνια σου και χάνεις τη στιγμή", αγαπώ τη φωνή του τραγουδιστή και ακόμα και αν δε βλέπω τον εαυτό μου μέσα σε αυτό, ξέρω πως είναι από τα κομμάτια που δεν είναι για όλες τις ώρες, αλλά για λίγες και μοναδικές.

Το φιλαράκι - Σοφία Βόσσου

Το κομμάτι αυτό το είχα τραγουδήσει στην αποφοίτηση του γυμνασίου. Μου θυμίζει αποφοίτηση, μου θυμίζει παλιούς φίλους, μου θυμίζει το γρήγορο και αιφνιδιαστικό πέρασμα του χρόνου που μας γελάει ειρωνικά και κάθε φορά που το ακούω με κάνει να σκέφτομαι τους φίλους μου και πόσο πολύ τους αγαπώ. Πόσο σημαντικοί είναι για μένα και πόσο δε θέλω να τους χάσω ποτέ μου γιατί με έχουνε ζήσει και τους έχω ζήσει και δε θυμάμαι τον εαυτό μου χωρίς αυτούς. Δεν βλέπω τον εαυτό μου σε αυτό το κομμάτι, βλέπω αυτούς και το πόσο πολύ τους χρειάζομαι.

ps: Άννα, Μαρία, Θεανώ, Στέλλα σας αγαπώ!

Norah Jones - Don't know why

Μια μέρα ήμουν στο σπίτι της κολλητής μου και της έβαλα να ακούσει μια ηχογράφησή μου. Η μαμά της με άκουσε και μου είπε ότι της θυμίζω την Norah Jones. Έβαλα να την ακούσω για πρώτη φορά και έτσι γνώρισα μια από τις αγαπημένες μου τραγουδίστριες. Ηταν η πρώτη μου επαφή με ήχους που έτειναν προς jazz. Λάτρεψα τη μελωδική και ζεστή φωνή της και αγάπησα πολλά κομμάτια της. "don't know why I didnt come". Το τραγούδι αυτό μου θυμίζει ένα κορίτσι που κατά βάθος ενδιαφέρεται περισσότερο για τον έρωτά που νιώθει παρά για το υποκείμενο του έρωτά της. Ο έρωτας είναι το μέσο να νιώσει ζωντανή, αδιαφορεί για τα υπόλοιπα και γι' αυτό ζει απερίσκεπτα και παρορμητικά, δίχως οι πράξεις της να βγάζουν νόημα.

Je Suis Malade - Lara Fabian

Η Lara Fabian είναι μια από τις αγαπημένες μου τραγουδίστριες και για εμένα υπήρξε καλύτερη από τη Celine Dion για ένα διάστημα με τη διαφορά ότι ο χρόνος έχει κάνει μεγάλο κακό στη φωνή της. Έχω δακρύσει με το ταλέντο της, έχω ανατριχιάσει, με εμπνέει και με έχει πλέον στιγματίσει ως καλλιτέχνης. Το κομμάτι αυτό μπορεί να μην είναι δικό της, το ερμηνεύει όμως με όλη της την καρδιά και πιστεύω πως πάνω στη σκηνή η Lara Fabian ενσαρκώνει κάθε τραγούδι σαν ηθοποιός. Τα μάτια της γίνονται αντικατοπτρισμός κάθε στίχου. Το κομμάτι αυτό θα είναι για μένα πάντα η πιο πιστή απόδειξη του ταλέντου της. Η φωνή της δε θα πάψει ποτέ να είναι οικεία και θα είναι πάντα εκεί να μου θυμίζει το πάθος μου για το τραγούδι.

Lay it Down Slow - Spiritualized

Αν υπάρχει μία λέξη για αυτό το τραγούδι, είναι η λέξη "γαλήνη". Το κομμάτι αυτό είναι τόσο γαληνευτικό που μου προκαλεί την αίσθηση του απραγματοποίητου. Μ' έχει κάνει να σκεφτώ πως μια μέρα που θα είμαι απολύτως ευτυχισμένη θα ξαπλώσω στο μπαλκόνι μου θα κοιτάξω τον ουρανό για λίγο, θα κλείσω τα μάτια μου ακούγοντάς το και θα ξεχάσω για λίγο ότι ζω. Είναι ένα από τα πιο ξεχωριστά τραγούδια που έχω ακούσει, ίσως το πιο μοναδικό. Ακόμα κι αν ποτέ δεν είδα τον εαυτό μου μέσα σε αυτό, αρκεί το πόσο με γοήτευσε.

Cat Power - The Greatest

Το soundrack μιας αγαπημένης ταινίας "My Blueberry Nights" που πρωταγωνιστεί η Norah Jones. Δεν ξέρω τους στίχους αυτού του τραγουδιού αν και το έχω ακούσει άπειρες φορές. Δεν ξέρω ούτε γιατί ταυτίζομαι τόσο πολύ μαζί του. Είμαι ερωτευμένη με αυτό όμως γιατί το βρίσκω τέλειο και μελαγχολικό. "Once I wanted to be the Greatest", μια φράση που μου φέρνει στο μυαλό την προδοσία που ασκούμε πολλές φορές έναντι του εαυτού μας. Για μια εποχή ήταν το αγαπημένο μου τραγούδι. (Όπως και τα περισσότερα που υπάρχουν σε αυτή τη λίστα.)

Lana del Rey - Ride

Δεν είναι υγιές να μιλάω για αυτό το τραγούδι. Τόσο άρρωστη είμαι γι΄αυτό. Ήμουν 3η λυκείου και ήταν η χειρότερη περίοδος για να το συνειδητοποιήσω, όμως κατάλαβα πως ανέκαθεν και για πάντα το πιο σημαντικό πράγμα για να νιώθω ευτυχισμένη ήταν να νιώθω ελεύθερη. Ανυπομονούσα να τελειώσω τις πανελλήνιες και να ζήσω όπως πάντα ονειρευόμουν, ελεύθερη. Κανείς δεν μπορούσε να με εμποδίσει, ούτε οι γονείς μου, ούτε κανείς. Δεν με ένοιαζε κανείς παρα ο εαυτός μου και η ζωή μου και ήταν καιρός να συμβεί αυτό. Ο μονόλογος που έχει γράψει η Lana Del Rey στην αρχή και στο τέλος μιλάει για τις βαθύτερες και υποσυνείδητες επιθυμίες που μας αιχμαλωτίζουν βγαίνοντας στην επιφάνεια. Ο μόνος τρόπος να νιώσουμε ελεύθεροι είναι να τις ικανοποιήσουμε. Η ελευθερία, η ανεμελιά, ο παρορμητισμός μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί. Ο έρωτας, οι στόχοι, τα συναισθήματα δίνουν νόημα και χρώμα στη ζωή μας. Αυτά κυνηγούμε. Και γι αυτό το λόγο "We just Ride". Και κάπου μέσα στη ζωή μας χωράει και η τέχνη, ζούμε από αυτή και της δίνουμε ζωή με το να δημιουργούμε κάνοντας τη ζωή μας τέχνη. Αυτό το κομμάτι άκουγα γυρνόντας από το μάθημά μου και ανυπομονούσα να τελειώσω και να κάνω ό,τι τρέλα θέλω.
Live Fast
Die young
Be wild
and have fun

I am fucking crazy, but I'm free.

Η Lana Del Rey είναι η αγαπημένη μου τραγουδίστρια γιατί είναι αληθινή άνθρωπος και ταλαντούχα καλλιτέχνης. Αυτά τα λίγα θα πω γι'αυτήν τώρα και είστε τυχεροί γι'αυτό, πιστέψτε με.

Madrugada - Electric

Και ναι εκεί που ήθελα να νιώσω ελεύθερη και ζωντανή τελικά το κατάφερα με το να ερωτευτώ για πρώτη φορά. Ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου και δε θα την άλλαζα με τίποτα. Το τραγούδι αυτό για πάντα θα μου θυμίζει αυτόν τον άνθρωπο με τον οποίο είμαι ακόμα μαζί και χάρη στον οποίο έμαθα πολλά και έγινα ακόμα περισσότερα. Έχω κλάψει μαζί του, έχω ερωτευτεί ακόμα βαθύτερα και την περίοδο των πανελλαδικών το άκουγα 5 φορές πριν κοιμηθώ και τον σκεφτόμουν. Έτσι απλά. Γι' αυτό το τραγούδι αυτό είναι τόσο σημαντικό, γιατί μου θυμίζει αυτόν.

Let it Go - Idina Menzel

Και κάπου εδώ γελάμε... γιατί το πρώτο κομμάτι ήταν από cartoon και το άκουγα όταν ήμουν 6 χρονών και τώρα έχω πάει σχεδόν 19 (έρχονται τα γενέθλια μου btw..) και πάλι θα βάλω ένα τραγούδι από ταινία της Disney που ακούω εδώ και πολλούς μήνες και ήδη ξέρω πως με έχει στιγματίσει. Επιστρέφουμε στην αίσθηση της ελευθερίας και της αποβολής κάθε έννοιας, στην επικέντρωση της προσοχής στον εαυτό μας και στην γεννηση νέων στόχων και προσδοκιών. Λες και μια νέα μέρα ξεπροβάλει και μαζί της ένας νέος εαυτός που βάζει Χ σε ό,τι ορίζει παρελθόν.
Σε ότι δε θέλουμε πια να μας σκοτίζει λοιπόν.. Let it Go, I am one with the wind and sky!


Και αυτή ήταν η ζωή μου μέσα από τα αγαπημένα μου κομμάτια. Ομολογώ πως δεν περίμενα να κάνω ένα τόσο δυναμικό flashback και να θυμηθώ τόσα πολλά τραγούδια. Είμαι αρκετά συγκινημένη! Πείτε μου κι εσείς κομμάτια που σας στιγμάτισαν, θα χαρώ πολύ να δω σχόλιά σας!
Τα φιλιά μου!

Simpsons - Family Guy. Funny scenes

Αγαπώ τους Simpsons και αγαπώ το Family Guy. Αγαπώ επίσης όποιον αγαπάει τους Simpsons καιτο Family Guy. Αυτές είναι οι σκηνές που με έκαναν να ταυτιστώ απολύτως με το ειρωνικό τους χιούμορ, δυσδιάκριτο για μερικούς που δε θέλω να ξέρω και συναρπαστικό για όσους συνηθίζουν να τρολάρουν και να παριστάνουν τους καραγκιόζηδες μη δίνοντας δεκάρα για τις αντιδράσεις. 

Inspiring Personal Quote
Το αληθινό χιούμορ δεν κρύβεται στην τυποποίηση αλλά στην προσωπική ιδιοσυγκρασία του καθενός και τα στοιχεία που τον καθιστούν μοναδικό. 

The Translation
Το αστείο προκύπτει από το άτομο και όχι την ίδια τη φράση.

Και για τους χαζούς
Σκεψου κατι που σε εκανε να γελασεις και φαντασου το να το λεει αλλος, ε παραμενει το ιδιο αστειο? Αν ναι, φυγε απο 'δω μου σπασες τα νευρα δε θα γραψω κι αλλες επεξηγησεις για παρτη σου. Μη δεις καν τα βίντεο, δε θα καταλαβεις τίποτα.


Αν δεν το καταλαβες, ξαναδες το
Αν πάλι δεν το καταλαβες, φύγε απ'το blog μου













Αυτά τα λίγα για σήμερα. Να περιμένετε και βίντεο με παρωδίες από κλασικές ταινίες. Συγχωρέστε με αν ήμουν απότομη, σας χρειαζόταν. Τα φιλιά μου!

Βηματίζοντας μέσα στην καθημερινότητα.

Μετά τις φιλοσοφίες της αγαπητής Μαλούνη, που αν δεν τις έχετε ακόμα διαβάσει σας προτείνω να το κάνετε πατώντας εδώ γιατί την αγαπάμε, θα σας απασχολήσω για λίγο και με μια δική μου mini παρατήρηση. Το κείμενο που ακολουθεί εμπεριέχει βαθύ στοχαστικό περιεχόμενο και μπορεί να προκαλέσει κρίση άγχους ή αδιαφορίας. Εάν ανήκετε στη δεύτερη κατηγορία eat my shorts επιφανειακά και θλιβερά υποκείμενα!

Αστειευόμαι, απλώς ήθελα να ανεβάσω κάτι από Simpsons. Je m'en fous!


Οι μέρες μας διακρίνονται από μια συγκεκριμένη καθημερινότητα που έχουμε ορίσει ή έχει τύχει ή έχει συμβεί να ζούμε. Η καθημερινότητα αλλάζει μέρα με τη μέρα μέχρι να μεταβληθεί εντελώς και να ξεκινήσει μια νέα περίοδος με μια άλλη καθημερινότητα να την χαρακτηρίζει. Και κάπως έτσι κυλάνε οι μέρες και έπειτα οι μήνες και τα χρόνια. Και κάπως έτσι αυξάνεται το μήκος του παρελθόντος στο διάγραμμα του χρόνου και ξαφνικά κοιτάμε γύρω μας και συνειδητοποιούμε ότι το παρόν μας είναι το μέλλον που σχεδιάζαμε σε κάποιο μακρινό παρελθόν. Και μπορεί να χαρούμε γιατί έτσι το ονειρευόμασταν και να νιώσουμε ευτυχισμένοι και βαθιά ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας. Μπορεί να νιώσουμε θλήψη γιατί ξεχάσαμε να μεριμνήσουμε αρκετά για κάποια πράγματα και παράλληλα να μετανιώσουμε για τα λάθη που μας οδήγησαν εδώ. Κι ο χρόνος δεν γυρνά πίσω πια. Κι άλλη ζωή δεν έχουμε.

Στάσου μια στιγμή. Αναλογίσου πόσο νέος είσαι. Αναλογίσου τι σε εμποδίζει και τι σε κρατάει σε απόσταση από αυτό που θέλεις να γίνεις. Τώρα, γιατί δε θα ξαναείσαι ποτέ τόσο νέος όσο είσαι αυτή τη στιγμή, άλλαξε οτιδήποτε σε κρατάει σε απόσταση από το μέλλον που θες και αντικατάστησέ το με κάτι που θα σε φέρει πιο κοντά σε αυτό. Δεν είναι τίποτα περίπλοκο, όλα βασίζονται στα βήματα που είσαι διατεθειμένος να κάνεις. Να ξεκουνηθείς. Να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου. Να σταθείς στα πόδια σου, να πιέσεις τον εαυτό σου, να κόψεις τις δικαιολογίες και να γίνεις λίγο πιο μάγκας. Διεκδίκησε ό,τι θες να σου ανήκει μια μέρα. Κανείς δεν είναι χαμένος, απλώς επιλέγει τον εύκολο δρόμο βάζοντας την ταμπέλα του χαμένου στον εαυτό του. Και ο τρόπος να το κάνεις δεν είναι να το σχεδιάσεις ή να το περιμένεις, αλλά να το κυνηγήσεις μέσα στη μέρα σου, όσο μπορείς. Μην εγκλωβίζεσαι στη ρουτίνα, θα σε καταπιεί.





Adieu.

Οδηγός για έναν ευτυχισμένο χειμώνα!

Για κάποιους μπορεί να βιάζομαι λίγο και να συμπεριφέρομαι σαν αμερικανάκι επειδή μιλάω για χιόνια και καμπαναριά ενώ είναι ακόμα Οκτώβρης, και βασικά μπορεί να ισχύει. Καταλάβετέ με όμως, είμαι ένα ονειροπόλο κορίτσι που εξιδανικεύει κάθε εποχή σκεπτόμενη απλώς τα μικρά κομμάτια της καθημερινότητας που αυτή φέρνει μαζί της! Άλλωστε, πιστεύω ότι το φθινόπωρο και ο χειμώνας ταυτίζονται μιας και δεν αλλάζει κάτι στην καθημερινότητά μας. Επίσης, πιστεύω ότι αυτή η περίοδος είναι η καταλληλότερη για να προετοιμαστούμε για τον βαρύ και μακρύ χειμώνα που μας περιμένει (και που πιστέψτε με θα έρθει πολύ σύντομα) και γι'αυτό θα σας παραθέσω μερικές προσωπικές μου συμβουλές για να σας φουσκώσω και εσάς λίγο τα μυαλά (ε μη χαίρομαι μόνη μου) και για να πλησιάσετε όσο μπορείτε στην ουτοπική ιδέα του χειμώνα που κυριαρχεί στο ροζ μου μυαλουδάκι.

• Γιατί είμαστε κρυουλιάριδες.
  Μπορεί να ακούγομαι υπερβολική αλλά σκεφτείτε λίγο πόσες φορές το κρύο σας έχει χαλάσει τη βόλτα ή σας έχει κάνει να ανυπομονείτε να πάτε σπίτι σας για να ζεσταθείτε, ενώ είστε έξω. Ένα καλό παλτό και ένα κασκόλ θα σας καταστήσει ατρόμητους απέναντι στις χαμηλές θερμοκρασίες και στα υψηλά μποφόρ, γι' αυτό αξίζει κατά τη γνώμη μου να αποκτήσετε, αν δεν έχετε, ένα παλτό κλασικού χρώματος ώστε να πηγαίνει με όλα, και που να σας κάνει να ξεχνάτε την ανυπόφορη παγωνιά.
• Γιατί είμαστε και καταναλωτικοί.
  Χριστούγεννα. Μαγαζιά. Δώρα. Κατά τη γνώμη μου, τα χριστουγεννιάτικα ψώνια είναι τα πιο ωραία ψώνια του χρόνου γιατί τέτοια είναι η σκόπιμη ταύτιση της ιδέας των Χριστουγέννων με τη μανιακή κατανάλωση και τόσο μεγάλη η επιτυχία των διαφημιστών και των επιχειρήσεων, ώστε να αισθανόμαστε σχεδόν υποχρεωμένοι (και άρα δικαιολογημένοι) να αγοράσουμε και να καταναλώσουμε. Those bloody bastards! Δε μας χάλασε..
  Αγνοώντας τα καταναλωτικά μηνύματα που πρόκειται να περάσω λοιπόν, θα μεριμνήσω για τα θύματα της κοινωνίας στα οποία ανήκω με την παρακάτω συμβουλή. Προσπαθήστε να κάνετε οικονομία πριν τα Χριστούγεννα, ώστε να μπορείτε τότε να ξοδέψετε τα χρήματά σας. Γιατί τα Χριστούγεννα πάντα μας αρέσουν οι αγορές και τα δώρα και όχι μόνο αυτά. Γενικά τα Χριστούγεννα πρέπει να τα ζούμε όπως θέλουμε και γι'αυτό πρέπει απλώς να προνοήσουμε όσο χρειάζεται. Τις εποχές που αγαπάμε πρέπει να τις στιγματίσουμε με αυτά που κάνουμε, ώστε να μας στιγματίσουν κι αυτές σαν ανάμνηση. 
• Ξεκινήστε μια σειρά!
  Θυμάστε καθόλου εκείνα τα βαρετά απογεύματα του χειμώνα που καταλήγουμε ζαβλακωμένοι σπίτι ενώ έξω έχει ήδη νυχτώσει? Ειδικά όταν είμαστε από μεσημεριανό ύπνο και βαριόμαστε να βγούμε, οπότε παίρνουμε μια κουβέρτα αράζουμε στον καναπέ και παραδιδουμε τον εαυτό μας στη merenda και στο ατέλειωτο ζάπινγκ. Μην ξεπέφτετε στα σκουπίδια της τηλεόρασης λοιπόν που σας ρίχνουν τη διάθεση και το IQ εδώ που τα λέμε. Αντί αυτού ξεκινήσετε μια ενδιαφέρουσα σειρά ώστε να μη βαριέστε ποτέ ακόμα κι όταν δεν έχετε σχέδια. Θα σας συντροφεύει τα βράδια που δεν θέλετε να κοιμηθείτε νωρίς, τα πρωινά που δε θέλετε να σηκωθείτε απ'το κρεβάτι και γενικά θα σας βγάζει απ' την χειμωνιάτικη ρουτίνα όποτε το 'χετε ανάγκη.
• Το αμαρτωλό ρόφημα. Τις αμαρτωλές τις σκέψεις είχα υπό έλεγχο...Ξέρω ότι όλοι αυτό σκεφτήκατε. ||| Οκ, στο θέμα μας. Για κάποιους ο καφές αρκεί, όμως όλοι μα όλοι έχουμε ανάγκη που και που από κάτι περισσότερο λαχταριστό...και παχυντικό. Κι επειδή είπαμε να μη ρουτινιάσουμε αυτόν τον χειμώνα και να μη φτάσουμε στο σημείο να πούμε "βαρέθηκα", πρέπει να πούμε ναι στην ποικιλία ακόμα και στις αλλάγες της καθημερινότητας. Όσο λιγότερο ομοιόμορφες είναι οι μέρες μας, τόσο πιο συναρπαστικές και γεμάτες. Βρείτε ένα ή και δύο ροφήματα που να σας αρέσουν πολύ, μια συγκεκριμένη παχύρευστη σοκολάτα που σας αρέσει, έναν καφές με γεύση φουντουκιού ή καραμέλας, ό,τι τέλος πάντων λιμπίζεται το κοιλιόδουλο κομμάτι του εαυτού σας. Έχοντάς τα λοιπόν διαθέσιμα στο ντουλάπι σας, μπορείτε να τα απολαύσετε όποτε εσείς επιθυμείτε, είτε δηλαδή τις δύσκολες μέρες σας, είτε τις τεμπέλικες μέρες σας, όπου πιστεύετε ότι χρειάζεται μια ευχάριστη νότα για να σας τονώσει. (Είμαι η μόνη που πιστεύει ότι κάτι τέτοια μικροπράγματα μπορούν να σας αλλάξουν τη μέρα?-comment down below!)
• Stay busy, stay tuned
  Μπορεί ο χειμώνας να μην έχει την ανεμελιά του καλοκαιριού αλλά όπως η γοητεία του καλοκαιριού είναι αυτή η αίσθηση της ξεγνοιασιάς, έτσι και η γοητεία του χειμώνα βρίσκεται μέσα στην πολυάσχολη καθημερινότητά μας που μπορεί να μας κουράζει, όμως μας κάνει να απολαμβάνουμε ακόμα περισσότερο τις ώρες χαλάρωσής μας πολύ απλά γιατί αυτές είναι περιορισμένες. Γι' αυτό και το να ασχολούμαστε με αυτά που πρέπει, (ανάλογα με το στάδιο ζωής στο οποίο βρισκόμαστε), πχ. σχολή, σχολείο, δουλειά κλπ, είναι αναγκαίο. Πρώτον γιατί μας κρατά σε εγρήγορση, μας κάνει δραστήριους κι έτσι ο χειμώνας μας είναι πιο εποικοδομητικός και λιγότερο βαρετός. Μην αφήνετε τις ώρες και τις μέρες να περνάνε αδιάφορα. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείτε να κάνετε τα οποία θα σας καλλιεργήσουν και θα σας πάνε μπροστά. Και φυσικά θα κάνουν τον χειμώνα σας καλύτερο.
• Κουζίνα, καναπές...απολαυστε υπευθυνα.
  Η υγεία και η ευεξία είναι βασικός παράγοντας για την ποιότητα ζωής ανεξαρτήτως εποχής. Κι επειδή ειδικά τον χειμώνα καταναλώνουμε ενέργεια λόγω των ασχολιών μας, είναι πολύ σημαντικό να προσέχουμε τη διατροφή μας λίγο παραπάνω. Αφήστε που θα έχουμε λιγότερη δουλειά τον Μάιο που ξαφνικά μας πιάνει υστερία με το σώμα μας και το επερχόμενο καλοκαίρι και τρέχουμε στα γυμναστήρια! (πόσο κλισέ αυτό το τελευταίο..) Μην ξεχνάτε επίσης και το δέρμα σας που χρειάζεται extra ενυδάτωση μιας και οι χαμηλές θερμοκρασίες το ξηραίνουν. Εμένα προσωπικά ο χειμώνας πάντα με ωθεί στην καθιστική ζωή, κι επειδή είμαι σίγουρη ότι δεν είμαι είμαι η μόνη, σας προτείνω πραγματικά να κάνετε ό,τι μπορείτε (γυμναστήριο, τρέξιμο, χορός κλπ) για να αντισταθείτε. Αφήστε που θα σας πιάσει κατάθληψη αν κάθεστε σπίτι όλη μέρα. 
• Κυριακάτικο σπιτικό Spa
  Εγώ έβαλα κυριακάτικο γιατί αυτή είναι η μέρα που με βολεύει, εσείς μπορεί να θέλετε να το κάνετε μια άλλη μερα. Βρείτε λοιπόν μια μέρα και καθιερώστε ένα πρόγραμμα ολικής περιποίησης του εαυτού σας. Ψάξτε συνταγές απ'το διαδίκτυο για μάσκες ενυδάτωσης, ενδυνάμωσης ή ό,τι άλλο χρειάζεστε σε μαλλιά, πρόσωπο και σώμα και δοκιμάστε τες, πειραματιστείτε. Γεμίστε την μπανιέρα σας με το αγαπημένο σας αφρόλουτρο, ανάψτε κεράκια, πάρτε κι ενα βιβλίο αν θέλετε και χαλαρώστε. Θα νιώσετε σαν την Κλεοπάτρα, απλώς εσείς δε θα βαλετε γάλα γαϊδούρας με μέλι στην μπανιέρα σας. Τώρα αν θέλετε να βάλετε κι απ'αυτό, δεν θα σας σταματήσω. Μην ξεχάσετε το μανικιούρ και το πεντικιούρ, τα άκρα μας μαρτυρούν πολλά για εμας! Μια τέτοια μέρα μεσα στη βδομάδα όλοι την χρειαζόμαστε για να αποβάλλουμε την κούρασή μας και να θρέψουμε τον εαυτό μας με ορισμένα συστατικά που πολλές φορές ξεχνάμε ότι έχει ανάγκη.
• Βραδιά ταινίας!
  Επειδή τον χειμώνα λέει να μένεις σπίτι ακόμα και με παρέα, κάλεσε τους κοντινούς σου φίλους σπίτι και οργανώστε μια βραδιά ταινίας. Βρείτε ένα βαζάκι και γράψτε ο καθένας σε ένα χαρτάκι μια ταινία που θέλετε να δείτε. Ρίξτε τα χαρτάκια στο βαζάκι και διαλέξτε ένα τυχαία. Έτσι δε θα σπαταλήσετε χρόνο σε διαφωνίες ως προς το ποια ταινία θα δείτε. Μπορεί ο καθένας να μαγειρέψει κάτι και να φέρει, ή να παραγγείλετε ή να τη βγάλετε με τοστάκια και ποπ κορν. Επίσης μπορείτε να το κάνετε πιο χουχουλιάρικο και να ανάψετε τζάκια και να ψήσετε κάστανα. Ό,τι θέλετε. Είναι μια καλή εναλλακτική για τις μέρες με κακό καιρό ή για περιόδους που δεν παίζουν πολλά χρήματα. Το σίγουρο είναι οτι θα περάσετε τέλεια! 
• Ποικιλία στη διασκέδασή σας!
  Ή ακόμα καλύτερα, στην ψυχαγωγία σας. Να κι άλλο ένα τιπ το οποίο ισχύει για κάθε εποχή, όμως θα το παραθέσω κι αυτό γιατί παραμένει σημαντικό. Καλό είναι και το Ακρωτήρι και το Τρανζίστορ και οι 360, όμως μην μένετε θύματα της τυποιποιημένης ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Καλλιεργηθείτε και διευρύνετε τους ορίζοντές σας. Πηγαίνετε σε συναυλίες, σε events, σε εκθέσεις, στο θέατρο. Η επαφή με την τέχνη και με ποικίλλα πράγματα που μπορεί να μην σας απασχολούν καν, μπορούν να σας αλλάξουν και να σας εμπνεύσουν. Ποτέ δεν ξέρεις. Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να υπάρχει ποικιλλία στη ζωή μας και να μην ακολουθούμε τυποποιημένους τρόπους ζωής δημιουργώντας μια ενιαία μάζα νέων με προβλέψιμη πορεία και επαναλαμβανόμενες προσωπικότητες. Η αναζήτηση χωράει σε κάθε εποχή και αδιαμφισβήτητα την κάνει ενδιαφέρουσα και μοναδική.
  
  Αυτά και οι ζεστές χνουδωτές χρωματιστές αστείες κάλτσες είναι οι δικές μου ιδέες για έναν ευτυχισμένο και ενδιαφέρον χειμώνα! Ελπίζω να μην σας κούρασα με το μεγάλο μου κείμενο, αν καταφέρατε να το διαβάσετε όλο σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ.
  
  
  
  Comment down below
  1. Είμαι η μόνη που πιστεύει ότι κάτι τέτοια μικροπράγματα μπορούν να σας αλλάξουν τη μέρα?
  2. Ποια είναι η δική σας συμβουλή για έναν ευτυχισμένο χειμώνα?

Και το τραγούδι της ημέρας =)