Instagram: Η χαρά του #σέλφι_μάνιακ

Εδώ και τέσσερις πέντε μήνες το κινητό μου ήταν ένα από αυτά τα παλιά ΝΟΚΙΑ που είναι σκυλιά και δεν παθαίνουν τίποτα ακόμα κι αν τα πετάξεις κάτω γιατί έχεις νεύρα και γιατί είσαι ψυχοπαθής, και γιατί ως diva δεν μπορείς να ξεσπάσεις σε ένα απλό μαξιλάρι. Θες να γίνει ζημιά για να κάνεις αίσθηση.

Μια αγαπητή μου φίλη λοιπόν, μου έδωσε ένα αρκετά εκσυγχρονισμένο κινητό και τελικά μου είχε λείψει το κινητό με 3G και κάμερα, ακόμα κι αν η απουσία του δεν ήταν ιδιαίτερα αισθητή. Αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω και εγώ Instagram όπως όλες μου οι φίλες γιατί η αλήθεια είναι ότι μ' αρέσουν πάρα πολύ οι φωτογραφίες κάθε λογής και το Instagram μου θύμιζε vlogging και επικοινωνία. Γι' αυτό έκανα και εγώ το λογαριασμό μου σαν μαζοποιημένη έφηβη.

Έχω να πω ότι μου αρέσε πάρα πολύ η πρώτη μου επαφή με το Instagram, πολύ πιο επίκαιρο και μοντέρνο απ' ότι τα άλλα μέσα. Ακολούθησα και τη Rihanna, αμέ! (Πόσο κούκλα αυτή η κοπέλα..)
Ωστόσο δεν αγνοώ ΤΗΝ ΠΟΖΕΡΙΑΑΑΑΑ που υπάρχει εκεί μέσα.
Όλοι είμαστε ποζέρια όμως... με τον δικό μας τρόπο!

Ωστόσο έχω να πω ότι το βασικό χαρακτηριστικό του Instagram είναι ότι μπορείς να είσαι όσο πόζερος θες, να βγάλεις όσες σέλφιες θες, να ανεβάσεις φωτογραφία τι τρως και τι πίνεις και ΑΚΟΜΑ δε θα σε κατακρίνει κανείς γιατί αυτό είναι το νόημα αυτού του κοινωνικού δικτύου!

Για να μη μιλήσω για το πόσο ευκολότερα γίνεσαι δημοφιλής ή παιρνεις likes.                                                                                                                      likes!
                                                                                                     likes!                          likes!
                                                                                                                      likes!
                                                                                                         likes!                              likes!

Γι'αυτό και είναι τόσο δημοφιλές το Instagram, γιατί έχουμε ξεφύγει από τα όρια αυτοπροβολής του facebook και χρειαζόμαστε έναν χώρο πιο ανοιχτό στην έκφραση της αυταρέσκειάς μας.
Sad but true!

Ωστόσο δε θα κατακρίνω κανένα γιατί πιστεύω πως όλοι έχουμε κοινά χαρακτηριστικά και απλώς κάποιοι το φωνάζουν ενώ άλλοι όχι. Έχουμε κράξει πολύ τα κοινωνικά δίκτυα και δεν ξεκολλάμε από πάνω τους. Ίσως θα 'πρεπε να αφήσουμε τον καθένα να κάνει ό,τι θέλει κι αντί να τον βλέπουμε επιφανειακά και να τον κράξουμε, να πούμε ότι απλώς είναι διαφορετικός από εμάς για τον χ ψ λόγο! Και η διαφορετικότητα είναι καλή!!




ΥΓ-> Καλή Εξεταστική!!

Τα φιλιά μου

Come back

Ναι, έχω λείψει αρκετό καιρό από το blogger και η αλήθεια είναι οτι πολλές φορές σκέφτομαι να ανεβάσω κάποιο άρθρο, όμως δεν έχω τι να γράψω. Και αυτό είναι κατι που με στενοχωρεί γιατί ως άτομο που σπουδάζει δημοσιογραφία θα έπρεπε να μου βγαίνει συνεχώς να γράφω. Ίσως είμαι πολύ απασχολημένη με πράγματα που δε σηκώνουν ενδιαφέροντα σχολιασμό. Από την άλλη το ενδιαφέρον προέρχεται από τον ίδιο σχολιασμό και όχι από το αντικείμενο του..

Γενικά αυτό που παρατηρώ ήδη κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με τη σχολή μου, τις εξετάσεις μου, με άτομα απο αυτή κλπ, είναι ο ανταγωνισμός. Για μένα ο καθένας πρέπει να κοιτάει τον εαυτό του και να μην ασχολείται με άλλους, πόσο μάλλον να τους βλέπει ανταγωνιστικά. Και δε βλέπω κανέναν ανταγωνιστικά, αλλά με αγχώνει η δραστηριοποίηση κάποιων ατόμων. Βλέπω ότι ήδη κάποιοι κάνουν τα πρώτα τους βήματα και ανησυχώ μήπως μένω υπερβολικά αδρανής για αυτό που θα έπρεπε να κάνω. Γιατί δεν είμαι σε μια σχολή νομικής ή φιλολογίας, που τα πράγματα αρχίζουν μετά το πτυχίο. Είμαι σε σχολή δημοσιογραφίας που τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.

Το χαρμόσυνο είναι πως με την έλευση της εξεταστικής έκανε την εμφάνισή του και μια καινούρια πτυχή του εαυτού μου, που άφησε τα πάντα στην άκρη και κάθισε να διαβάσει ώρες ατέλειωτες.
Άλλο βέβαια που τα θέματα στο πρώτο μάθημα που έδωσα ήταν για ^%$&#(@^ (όλοι καταλαβαμε)

Επειδή ένιωσα λίγες ενοχές για την μακροχρόνια αποχή μου από το blogger, μιας και ένας από τους στόχους του '15 ( καλή χρονιά!) ήταν να γράφω περισσότερο, είπα να δώσω κάποια σημάδια ζωής σε αυτά τα λίγα άτομα τα οποία ευθύνονται για τις αραιές και πολύτιμες προβολές του blog μου.

Θα τα πούμε σύντομα!!
Adieu