Vamos AMIGOS!

Το νόημα του καλοκαιριού βρίσκεται στην αληθινή χαλάρωση και απελευθέρωση του εαυτού μας, στην ανακάλυψη εναλλακτικών δρόμων που μας οδηγούν σε ξεχωριστές εμπειρίες. Και για να μην το πάω άλλο μέσω Λαμίας, αν ακόμα και τώρα που είναι καλοκαίρι, εσείς βγαίνετε στα συνηθισμένα μέρη και κάνετε συνηθισμένες εξόδους, προφανώς δεν εκμεταλλεύεστε σωστά το Καλοκαίρι σας!

Δεν μου πήρε ώρα να το ερωτευτώ, δεν χρειάστηκε καθόλου σκέψη για να το επιλέξω. Το μεξικάνικο εστιατόριο της Γλυφάδας "Amigos" είναι μια εναλλακτική επιλογή για όσους γουστάρουν ethnic κουζίνα και μεξικάνικες γεύσεις! Εάν πέφτει πείνα, μετά από μια βόλτα στη Γλυφάδα είναι η ιδανική επιλογή με ό,τι παρέα και να βρίσκεστε. Ο χώρος είναι πολύ ζεστός, με πετυχημένο decor και συμπαθητική μουσική. Και μη φοβάστε, δεν έχουν όλα τσίλι! (Εξυπηρέτηση πολύ καλή btw)

ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΨΗΤΟ
Θα σας γράψω για να πιάτα που δοκίμασα. Περιττό να σας πω ότι δεν τσιγκουνεύονται τις μερίδες και ότι αν και ήμουν με παρέα, τα κυρίως πιάτα δεν έφτασαν στο τέλος τους κι ας ήτα πεντανόστιμα.
Η σαλάτα ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. "Ensalada Mixta" με ανάμεικτα λαχανικά, κόκκινα φασόλια,καλαμποκι, καρέ ντομάτας, πιπεριά, τυρί τσένταρ και την πολυαγαπημένη μου sour cream! Σερβιρισμένα σε τραγανή φωλιά από αλευρίσια tortilla <3

Για κυρίως πιάτα επιλέξαμε, Fajitas (εννοείται.) και "Chili&cheese ground round" που ήταν ένα πράγματι ζουμερό (όπως λέει στο menu) μπιφτέκι σχάρας καλυμμένο με chilli con carne και λιωμένο τυρί cheddar. Το δεύτερο πιάτο ήταν τόσο δυνατό που ανταγωνιζόταν τα πρώτα στην καρδιά μου fajitas.

Και όλα αυτά συνοδευόμενα από λίγη δροσερή sangria!  :)
PS: Οι τιμές είναι λίγο τσιμπημένες (αναμενόμενο) αλλά αξίζει!
ps2: Δεν παίρνω ποσοστά, ούτε κάνω διαφήμιση, απλώς bloggarω!

Αγαπητή Κυριακή, (+question to readers)

Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την ύπαρξη σου καταρχάς γιατί χάρη σε 'σένα έχω το χρονικό περιθώριο να ξεπεράσω οποιοδήποτε στομαχικό και εγκεφαλικό πρόβλημα μου προκαλούν οι ξέφρενες νύχτες του Σαββάτου. (όχι αυτές που καταλήγω να βλέπω ταινίες και να παραγγέλνω κρέπες, οι άλλες, που βγαίνω. Όχι, όχι στο μπαλκόνι, εννοώ έξω) Και φυσικά δε θα μπορούσα να μην σε ευχαριστήσω που με αφήνεις να κοιμάμαι μέχρι ό,τι ώρα θέλω.
Ωστόσο, αγαπητή μου Κυριακή, εμένα δεν με ξεγελάει η φαινομενική σου χαλαρότητα γιατί στην πραγματικότητα ξέρω και το νιώθω στο πετσί μου κάθε φορά που ξημερώνεις ότι είσαι μια καταθλιπτική, μεταβατική και μίζερη μέρα. Κι αυτό γιατί υπάρχεις μόνο για να με φέρνεις πίσω στην πραγματικότητα και να μου θυμίζεις πόσο κοντά είναι η Δευτέρα και πόσα "από Δευτέρα" είπα τη βδομάδα που πέρασε! Kλείνεις τον κόσμο στα σπίτια του και καλά για να τον ξεκουράσεις αλλά στην πραγματικότητα τον προετοιμάζεις να υποστεί ακόμα μία γεμάτη κούραση και βαρεμάρα εβδομάδα που του ρουφάει το αίμα και τον βυθίζει στη ρουτίνα!!
Ακόμα και η Παρασκευή είναι καλύτερη από 'σένα γιατί τουλάχιστον αυτή σε αφήνει να πάρεις μια ανάσα από το απόγευμα και μετά βρε αδερφέ και να πεις "ουφ! τέλος αυτή η βδομάδα! αύριο Σάββατο". Ενώ εσύ τι λες? "Αρκετά τα ξενύχτια, αύριο έχεις δουλειά/σχολή/σκατά. Και όχι δεν μπορείς να βγεις το βράδυ, πρέπει να ξυπνήσεις πρωί." Έλα πες την αλήθεια...είσαι εδώ για να βαρεθούμε τόσο πολύ ώστε ακόμα και η Δευτέρα να μας φαίνεται συναρπαστική.

ΥΓ: Δε θα 'ταν ωραίο να υπάρχει μια μέρα ανάμεσα στο Σάββατο και την Κυριακή; ή θα ήταν too much και τότε η Κυριακή θα ήταν ακόμα χειρότερη? (Comment below..!)

Μόδα Μόδα Μόδα!

Μπορεί να μην έχω κατασταλάξει ακόμα όσον αφορά στο είδος και την χροιά αυτού του Blog και βασικά περιμένω την αυθόρμητη μου έμπνευση να χτίσει κομμάτι κομμάτι τον χαρακτήρα της πρόσφατης ηλεκτρονικής μου δημιουργίας, για ένα πράγμα όμως παραμένω σίγουρη και αδιάλλακτη. Από αυτό το blog δεν πρόκειται να λείπουν οι στήλες μόδας! Και αυτό γιατί ως έξυπνο κορίτσι με ώριμη και κατασταλαγμένη άποψη απέναντι στα αναπάντητα ερωτήματα αυτής της αβύσσου που ονομάσαμε ζωή, γνωρίζω πώς ο άνθρωπος δε μπορεί να πετύχει τίποτα αν δεν ακολουθήσει το dress code που απαιτείται. Οκ, προφανώς αστειεύομαι. Απλώς με γοητεύει ο χώρος της μόδας, αγαπώ τα ρούχα και τα παπούτσια που δυστυχώς ποτέ δεν είναι αρκετά (όποιο κορίτσι το διαβάζει αυτό, το νιώθω ήδη πως με καταλαβαίνει και με συμπονά) και είμαι υπέρ της σφαγής των ζώων με σκοπό την κατασκευή πανέμορφων γούνινων παλτών! Οκ πάλι αστειεύομαι, να ψοφίσουν όσοι ξεδιάντροποι κάνουν το παραπάνω ειδεχθές έγκλημα και μετά να χρησιμοποιηθούν για κατασκευή κακόγουστων παπουτσιών που απευθύνονται σε καθαρίστριες και πωλούνται στο Αιγάλεω σε τιμές ευκαιρίας.
Κι επειδή ξέρω ότι πολλοί περιμένετε με αγωνία να δείτε τι δρόμο θα πάρει το ήδη δημοφιλές μου blog (αφήστε με να κάνω όνειρα, οκ;), don't worry, δε θα μείνω σε κάτι επιφανειακό και περιορισμένο όπως οι στήλες μόδας! (στους άντρες πάει αυτό, τα κοριτσάκια ξέρω ότι γουστάρετε)

Adieu mes amis

Feeling stressed!

Είμαι κουρασμένη. Τα πόδια μου με πεθαίνουν, κυρίως οι φτέρνες μου βασικά. Αυτά παθαίνεις όταν δουλεύεις σε μια τεράστια καφετέρια επί 8 ώρες! Και για μένα που δε βάζω κώλο κάτω είναι ακόμα πιο επώδυνο. Γυρνώντας σπίτι ψάχνω λίγη ηρεμία στη μουσική και ενοχλώ στο chat όποια φίλη μου δεν έχει ακόμα κοιμηθεί. Καμία στην προκειμένη περίπτωση. Όλες κοιμούνται σαν βόδια τέτοια ώρα. Ότι αύριο εγώ πρέπει να ξυπνήσω ας πούμε να διαβάσω για την εξεταστική που ξεκινάει σε μια βδομάδα...(ναι, έχω αργήσει κιόλας). Αλλά πώς να κάνω κι αλλιώς που κάθε τρία λεπτά βλέπω και μία δημοσίευση στην ηλεκτρονική ομάδα του τμήματος μου που έχουνε μαζευτεί όλοι και ρωτάνε για ύλες, για εργασίες, για εξετάσεις και για πράσινα άλογα γενικά και σκοτίζομαι. Σκέφτομαι "είμαι η μόνη που έχει μείνει τόσο πίσω?" Και αν δεν είμαι η μόνη, εγώ, που έχω και high expectations απ΄τη ζωή μου μη χέσω, πώς θα ξεχωρίσω αργότερα σε έναν τόσο δύσκολο χώρο αν δεν ξεκινήσω από τα ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ (και τα πιο εύκολα αν το σκεφτεί κανείς) όπως το να διαβάσω και το να αριστεύσω? Αυτά λοιπόν είναι που σκέφτομαι τις νύχτες.. και τις μέρες κοιμάμαι..και τα απογεύματα δουλεύω... και τις νύχτες πάλι τα ίδια. Το ελληνικό DNA θα φταίει.. γκρίνια γκρίνια αλλά από πράξεις τίποτα!